Ընկերա-մշակութային

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Արցախի մէջ օրը կը սկսի աքաղաղականչով:
Երկինքը պարզկայ է: Խաղաղ արցախեան երկնքի մէջ կը թռին թռչուններ ու կը ծլվլան ծիտիկներ:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Բարեւ:
Ես եկայ:
Կը ներես, քիչ մը ուշացումով, սակայն եկայ:
Գիտեմ՝ դուն անհամբերութեամբ կը սպասես քու իւրաքանչիւր զաւկի վերադարձին:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Վերջերս, Թէքէեան մշակութային միութեան Հայաստանի մասնաճիւղի կազմակերպութեամբ, Երեւանի մէջ տեղի ունեցաւ ներկայացումը ամերիկաբնակ յայտնի հասարակական գործիչ, հրապարակախօս՝ Երուանդ Ազատեանի «Ազգային-քաղաքական յորձանուտի մէջ» Ա. գիրքին:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Հին յոյն փիլիսոփաներէն Էփիքթեթոս, որ իր փիլիսոփայութեան մէջ կ՚ընդգրկէ գործնական իմաստութիւնը, ստոյիկ փիլիսոփաներէն է, որ ապրած է Յ.Ք. 50-130 թուականներուն։ Էփիքթեթոս կը փնտռէ «Ո՞րն է լաւ կեանքը» հարցման պատասխանը։

ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ

Երբ դեռ դպրոցական էինք, ու մեզի կը յանձնարարուէր կարդալ սա կամ նա անգլերէն բանաստեղծութիւնը, երբեք չէինք մտահոգուեր, երբ չհասկնայինք զայն: Կը բաւէր, որ պահ մը մտնէինք «Կուկլ», գտնէինք վերլուծական յօդուած մը ու պարզապէս կարդայինք:

ՇՆՈՒՏԱ Գ. ՀԱՅՐԱՊԵՏ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Ո՞վ եմ ես: Ինչո՞ւ եկած եմ: Ինչո՞ւ կ՚ապրիմ: Ինչո՞ւ կը մեռնիմ:
Պատասխան. Այս նիւթին մասին կարելի է գիրք հրատարակել, սակայն ամփոփ կէտերով պիտի փորձեմ պատասխանել հարցումներուդ:

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Երիտասարդութեանս, հետաքրքիր եւ պահանջկոտ ակնարկներովս սորված էի, որ իր անկախութենէն ի վեր, Միացեալ Նահանգներու նախագահներու ամբողջ ցանկին մէջէն, պատմաբանները երեւան հանած էին երկու նախագահներու անուն, որոնք ոչ միայն ունեցած էին միեւնոյն ճակատագիրը, այլ նաեւ՝ իրենց պաշտօնին եւ կեանքին հետ առընչուող զանազան նոյնանման մանրամասնութիւններ եւ երեւոյթներ:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Երեսուներկու տարի առաջ այս օրը, Փարիզի մէջ իր մահկանացուն կնքեց անզուգական գիտնական Սիրարփի Տէր-Ներսէսեան:
Սիրարփին Պոլիս ծնած ըլլալով, իր հիմնական գործունէութիւնը ծաւալած է Պոլիսէն դուրս:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Իմ ընտանիքը հաւատաւոր է: Մայրս միշտ կ՚ըսէր, թէ կը հաւատայ իր մէջ ապրող Աստուծոյ: Այո՛, առանց Տէրը ճանչնալու, վերջինիս պատգամն ու կամքը կատարելու, առանց եկեղեցի այցելելու, Աստուածաշունչ կարդալու, կը հաւատար Բարձրեալի գոյութեանը:

ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ

Մենք յաճախ կը հպարտանանք, թէ առաջին ժողովուրդն ենք, որ ընդունեց քրիստոնէութիւնը որպէս պետական կրօն: Ճիշդ այդ պահուն մենք կը գործենք ահռելի մեղք մը, քանզի հպարտութիւնը մեծ մեղք է: