Ընկերա-մշակութային

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մեր ներկան շա՜տ բան կը խօսի մեր ապագային մասին, թէ՛ դրական եւ թէ ժխտական առումներով: Ցաւով կ՚արձանագրենք, որ ժխտականը շատ աւելի ծանրակշիռ է, քան դրականը:

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

«Հայաստանի Հանրապետութեան տօներու եւ յիշատակի օրերու մասի» Հայաստանի օրէնքին համաձայն՝ հոկտեմբերի երկրորդ շաբաթ օրը կը նշուի իբրեւ Երեւանի տօն: Այս շրջանին Երեւանը օրեր շարունակ զարդարուած կ՚ըլլայ բազմազան գոյներով եւ պատուած՝ տօնական շունչով:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հայաստան-սփիւռք յարաբերութիւնը մեր ներկայ ժամանակներուն ամենաշատ արծարծուած, ամենաշատ խնդրայարոյց, ամենաշատ ապարդիւն համագուրմարներ կազմակեպելու առիթ հանդիսացած, ամենաշատ՝ չըսելու համար ծայրայեղօրէն զիրար չհասկցող ու չըմբռնող երկու բեւեռներն են, որ մեզմէ շատերուս առօրեան «լեցնեն», «անգործութեան» չմատնելու համար մեզ:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Ներկայիս բազում մարդիկ կը պնդեն, թէ բարոյականութիւնը նահանջած է։ Մանաւանդ օրակարգի վերջին իրադարձութիւններուն ականատես դառնալէ յետոյ այս մէկը պնդող մարդոց թիւը աճած է գրգթէ բազմապատիկօրէն։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մամուլը իր ծագումէն ի վեր՝ 15-րդ դարուն, իւրայատուկ դերակատարութիւն ունեցած է մարդու կեանքէն ներս: Բնականաբար, սկզբնական շրջանին չէ՛ ունեցած այն վիճակը, ինչ սկսաւ ունենալ 19-րդ դարէն սկսեալ, եւ կը շարունակէ ունենալ մինչեւ այսօր, մնայուն կերպով զարգացում եւ յառաջընթաց արձանագրելով:

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այ­սօր մեր սի­րե­լի ըն­թեր­ցող­նե­րուն պի­տի ներ­կա­յաց­նենք ա­րաբ՝ սու­րիա­ցի գրող, Քա­պա­նին:
Նի­զար Թաու­ֆիք Քա­պա­նի: Սու­րիա­ցի մտա­ւո­րա­կան, հրա­պա­րա­կա­խօս, բա­նաս­տեղծ եւ քա­ղա­քա­կան գոր­ծիչ: Ծնած է 21 մարտ 1921-ին, Դա­մաս­կոս:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Յաճախ գրած ենք դպրոցի եւ դաստիարակութեան մասին: Մեր գրութիւններուն մէջ միշտ անդրադարձ կատարած ենք, որ դպրոցի յաջողութեան բանալին լաւ ուսուցիչներ ունենալուն մէջ կը կայանայ:

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Մարդու իրաւունքներու ոտնահարումն ու բռնութիւնը, որ համաշխարհային խնդիր է, հասարակութեան վրայ կործանարար ազդեցութիւն ունեցող երեւոյթ մըն է։ Բռնութեան զոհերու մեծամասնութիւնը կը կազմեն կիներ, ինչ որ վերջին օրերուն ողողած է օրակարգը։

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

Թարգմանչաց տօնը հայոց տօնացոյցի այն տօներէն է, որ յաճախ խոհերու տեղիք կու տայ: Այս տօնը կը հմայէ, կը ներշնչէ եւ ինքնավստահութեամբ կը լեցնէ մեր հոգիները:
Առհասարակ, թարգմանութեան պատմութիւնը քաղաքակրթութեան պատմութիւն է: Հինգերորդ դարու հայ թարգմանիչներուն կատարած աշխատանքը փարոսի պէս լուսաւորած է հայ մշակոյթի, պատմութեան, մեր ինքնութեան ճանապարհը:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

20 փետրուար 2016-ին, համացանցի վրայ հրապարակած մեր մէկ գրութեան մէջ՝ «Ձուլուած հայեր» խորագիրը կրող, հետեւեալ հատուածը արձանագրած ենք. «Այսօր ամբողջ սփիւռքը լուրջ խնդիրի դիմաց կանգնած է. հայապահպանութիւն: Սակայն, լուրջ անտարբերութիւն մը կը տիրէ, որ տարուէ տարի զգալիօրէն կ՚աճի: