Շնորհաւոր նոր տարի
Կեանքի անխափան հոլովոյթը շատ յաճախ կը տանի միապաղաղութեան։ Թէեւ միշտ կան ելեւէջներ, վերիվայրումները կը զուգորդեն կեանքը։ Տեղատուութիւն եւ մակընթացութիւն, խորքին մէջ, այս է մարդ արարածի դիմագրաւածը։ Վերելքներն ու նահանջները ընդելուզուած են, միահիւսուած, միաձուլուած։ Մէկու մը վերելքը երբեմն կրնայ պայմանաւորել ուրիշի մը նահանջը կամ ընդհակառակն։


ԺԱՄԱՆԱԿ-ի յոբելեանը վերջերս նշուեցաւ Լոնտոնի մէջ։ Սա իսկապէս պատմական իրադարձութիւն մըն էր եւ այս կապակցութեամբ այսօր կը հրատարակենք բացառիկ թիւ մը։
Ծանր օր մըն է դարձեալ, բօթը հասաւ երէկ գիշեր, կը սգանք, խորապէս կը սգանք Արա Կիւլէրի մահը։ Կաղնի մը տապալեցաւ՝ բառին բուն իմաստով։ Իր կորուստով քիչ մը եւս կը գունատի պոլսահայ կեանքը։ Մեր իրականութեան իմաստը բնորոշող մեծութիւն մը կը մեկնի այս աշխարհէն։
Քուէատուփէն դուրս եկած արդիւնքը իսկապէս յատկանշական է Թուրքիոյ տեսակէտէ։ Երկրի ժողովրդավարական ճանապարհորդութեան տեսակէտէ երէկուան ընտրութիւնները անկիւնադարձ մը սահմանած են։
Այսօր ԺԱՄԱՆԱԿ լոյս կ՚ընծայէ բացառիկ համար մը՝ Երեւանի մէջ իր հրատարակութեան 110-ամեայ յոբելեանին ձօնուած տարեդարձի հանդիսութեան առթիւ։ 8 էջէ բաղկացեալ այս յատուկ թիւը կը ցոլացնէ արարողութեան ամբողջ մթնոլորտը, նաեւ խորքը։