ՆՇԱՆ ՊԱՍՄԱՃԵԱՆ
Սիրելի հարազատներ,
Նկատած եմ, որ մարդիկ եւ իրավիճակներ ինչքա՜ն իրարմէ կախեալ են եւ այդ փոքրիկ բառը՝ «ԱՌԱՆՑ»ը, որքան կարեւորութիւն ունի, երբ մարդ սկսի խորհրդածել կեանքի սա կամ նա հանգամանքին կամ երեւոյթին մասին:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
Կեանքէն տարեթիւ մըն ալ գլորեցաւ, անցաւ...
Լաւը, վատը մէկդի՝ պարտ ենք տարուան հրաժեշտ տալ եւ հրաժեշտի պահուն խոկում մըն ալ նուիրել ակնթարթներուն, անցեալ դարձած ցաւերուն, որոնք իրենց խորութեամբ անբաժան են մեզմէ, բայց պէտք չէ խախտել արարողակարգը:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խորագիրը կրնայ քիչ մը տարօրինակ թուիլ շատերուն, այդպէս նաեւ ինծի համար… Նախքան այս գրութիւնս գրելը շատ մտածեցի, թէ տիրող իրավիճակին մէջ ի՞նչ կարելի է գրել Նոր տարուան մասին, երբ ամէն կողմ անտրամադրութեան հսկայ ալիք մը կայ:
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
-Ոսկերչութիւն ալ պիտի ընենք..., տուն նստիլը ինչե՜ր կը սորվեցնէ եղեր մարդուն:
Կը մրթմրթար ու զգուշութեամբ մէկիկ-մէկիկ ապակիի կտորները, յատուկ ունելիով մը, կը վերցնէր:
ԱԼԷՔՍ ՍՐԿ. ԳԱԼԱՅՃԵԱՆ
«Նոր» բառը միշտ կ՚ենթադրէ նորութիւն մը, որ իր հետ կը բերէ նոր յոյսեր, յոյզեր, երազներ, ապագային իրագործուող ծրագիրներ...։ Սակայն երբ հոգիդ խռոված է, երբ շրջապատդ լեցուն է տարտամ վիճակի մէջ գտնուող մարդոցմով, երբ երկիրդ արտաքնապէս անկայուն է, ներքնապէս քայքայուած է, երբ ներքին «որդ»եր կը փորձեն սեպ խրել քու ժողովուրդիդ մէջ, երբ մութ ուժեր կը յանդգնին հայ ազգութեանդ բազկերակը կտրել, երբ հանրութիւնը հոգեպէս բարոյալքուած է ու անճիտուած, ահա այն ատեն «նոր» բառը կը դառնայ լուսանցքային ու «անտեսուած»։
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Սիրելի՛ հայ ժողովուրդ,
Մենք փառահեղ պատմութիւն ու մշակոյթ ունեցած ենք, այո՛, սակայն միաժամանակ անոնց գերեզմանափորն ալ ինքներս եղած:
ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷՊԷՃԵԱՆ
Տիմոթէոսը Պօղոս առաքեալի հոգեւոր զաւակն էր։ Այս նամակը Պօղոս առաքեալ կը գրէ Տիմոթէոսի՝ որպէս յորդոր երբ բանտի մէջ էր:
ԱՆՈՅՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ
Կ՚ապրինք չափազանց զգայուն ժամանակ մը, եւ վիրաւորել հարազատ մարդկանց կը նշանակէ անձդ վարկաբեկել։ Ո՞վքեր են այդ հարազատները…
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Այս անգամ պապիկ-թոռնիկի «ֆէյս թայմ»ը շատ կարճ տեւած էր, հազիւ հինգ վայրկեան: Զարմանալի, բայց իրաւ: Պատճառը ես չէի, ինքն էր:
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Երկրորդ հարցում. Գիտելի է, թէ յիմար մանիքէացիները կ՚ըսեն, թէ սատանան աստուած եւ ստեղծող էր Հին Կտակարանին մէջ, ու թէ սատանան ունի եւս միւս գերագոյն աստուածը՝ չար եւ սուտ, որ անոր հայրն է, քանի որ երբ Քրիստոս ըսաւ՝ ստախօս մըն է եւ սուտին հայրը, այսպէս կը հասկնան, թէ սատանան ու անոր հայրը ստախօս են:
