Հարթակ

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հովիւը վեց յատկութիւն ունի, որ այստեղ ըսաւ. նախ՝ որովհետեւ դռնէն կը մտնէ փարախին մէջ: Երկրորդ՝ քանի որ դռնապանը կը բանայ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

«Արեւմուտքը տեսաւ, թէ, ըստ էութեան, դուրս մնաց Կովկասէն եւ այստեղ արդէն հարց լուծողը Ռուսաստանն է եւ Թուրքիան, որու կրտսեր գործընկերն է Ատրպէյճան»:
«Ռուս-թրքական, նաեւ Մոսկուա-Անգարա-Թեհրան համագործակցութեան ձեւաչափը թէ՛ Սուրիոյ եւ թէ Հարաւային Կովկասի մէջ շատ լաւ կ՚աշխատի։ Հայաստան այլընտրանք չունի դաշնակցի հարցով, ստիպուած է ռուսական թելադրանքով յառաջ երթալ։ Հետեւաբար ներկայ պահուն Արեւմուտքի լուրջ միջամտութիւնով մը այստեղ չի կրնար փոխուիլ իրավիճակը»:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Պէյրութը աղէտահար դարձուցած պայթումէն անցած են ամիսներ։ Ճիշդ է, քաղաքացիներ կը փորձեն իրենց վէրքերը սպիացնել, սակայն ամէնօրեայ կերպով Լիբանանի լրահոսին հետեւողներուս համար աւելի քան պարզ է, որ չարաղէտ պայթումին պատճառով ամուսին, եղբայր, քոյր, մայր կամ հայր հողին տուած քաղաքացիներուն մօտ իրավիճակը կը շարունակէ մնալ տխուր եւ տարերային։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Մերձաւոր Արեւելքի մարդոց համար հացը սոսկ սեղանի զարդ չէ։ Հացը առատաձեռնութեան ու կեանքի բարիքներու խորհրդանշանը չէ միայն, այլ աւելին։
Ձեւով մը հացը անապահով խաւերու ապրուստի նեցուկն է, անոնց «պահապան հրեշտակ»ը եւ նեղ օրերու հաւատարիմ ընկերը։

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Մութ սենեակին դրան յատակէն լոյսի շող մը կը սողոսկէ, կը յստակացնէ դրան յատակի սալերուն գիծերը միայն եւ թեթեւ, աղօտ գոյնը անոնց:
Շողին լուսէ թեւերուն մէջ ալեակի պէս փոշեհատիկները կը թրթռան, կ՚ալեկոծին, կը պարեն կարծես ինչպէս կ՚ընեն վանքի մը գմբէթէն երկնառաք շողի խորհրդաւոր սիւնին մէջ:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

-Ո՜վ Ռոնտա. Աստուած ինչպէս որ մարդը հողէն ստեղծեց, այդպիսով մկրտութեան ընթացքին ջուր կ՚օգտագործէ, որպէսզի վերստի՞ն ստեղծէ զինք:
-Այո՛, ջուրը մաքրութեան նշանակ է: Այդ պատճառով ալ քահանան մկրտուողը ջուրին մէջ կ՚ընկղմեցնէ, որպէսզի վերստին լուացուի սկզբնական մեղքէն ու սրբուի իր մեղքերէն:

ԵՐԱՄ

Կոմիտասի արձանի ետին, անկէ հինգ մեթր հեռու, կը հանգչի նստարանին։ Վարդապետին չի նայիր սակայն։ Աչքերը ուղղած է դէպի անորոշ հեռու մը եւ սառած գրեթէ։

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Ե՛ս եմ դուռը» (Յհ):
Մեկնութիւն. ինչպէս այլ տեղ մը ճանապարհ կոչեց եւ որթատունկ անուանեց Ինքզինք, իսկ հիմա ալ դուռ կը կոչէ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Էտուարտ Շարմազանով. «2020 թուականը կորուստի եւ ցաւի տարի էր։ Հետեւաբար, այս շարժման մէջ մեզմէ իւրաքանչիւրի սրտին մէջ են մեր 5 հազար զոհերը։ Այստեղ ուրախութիւն չկայ, սա սուգի պայքար է: Ժողովուրդը ընկճուած է, հետեւաբար ձեւով մը անտարբերութեան տրուած։ Եւ ինչ որ վտանգաւոր է՝ մեծ զանգուած մը կայ, որ իր ապագան այլեւս Հայաստանէն դուրս կը տեսնէ: Բայց այդ ընկճուածութեան ու անտարբերութեան պիտի յաջորդէ ընդվզում»:
«Նախ պէտք է հասկնանք, որ մենք՝ որպէս պետութիւն եւ որպէս հասարակութիւն, մեր խնդիրներուն պատճառը մեր մէջ պէտք է փնտռենք։ Եւ մեր փրկութիւնն ալ պէտք է ըլլայ մեր մէջ։ Պէտք է հասկնալ, որ սա մեր խնդիրն է, մեր ազգի խնդիրն է։ Մենք պիտի որոշենք, թէ ինչպէս պիտի ապրինք։ Այսինքն մենք կ՚ուզե՞նք պետութիւն ըլլանք, կամ կ՚ուզենք դառնալ մէկու մը ենթական»:

ՆԱՐԷ ԳԱԼԵՄՔԷՐԵԱՆ

Աշխատանքի մը, առեւտրական կամ որեւէ այլ գործի մը երկարակեցութիւնը մեծ մասամբ կախեալ է անհատներու յարատեւելու ոգիէն: Անշուշտ այլ գործօններու դերակատարութիւնն ալ պէտք չէ զանց առնել: