ՊԻՏԻ ԴԱՒԱՃԱՆԵ՛Մ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻՍ (ԶԱՌԱՆՑԱՆՔ ԱԶԱՏՈՒԹԵԱՆ ԵՒ ՎԱԽԻ ՄԱՍԻՆ)
ՄՈՒՀԱՄՄԱՏ ԱԼ-ՄԱՂՈՒԹ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Դասախօսութիւններու դահլիճը լեցուն էր այն մարդոցմով, որոնք անձրեւի ջուրին ծարաւով կու գային այնտեղ. անոնց մէջ էին՝ մտաւորականներ, անգրագէտներ, բանուորներ, պաշտօնեաներ, պարտիզպաններ, արհեստաւորներ, ուսանողները՝ յաջողակ ու ձախողակ. այս բոլորին մէջ առաջիններն էին պատերազմի հաշմանդամները եւ գործազուրկները, որոնք ձգած էին իրենց տուները, դպրոցները, պարտէզները, գործարանները, դիմակայելով ահաբեկութիւնները՝ թէ գործէն պիտի ազատուին, եւ եկած են հանդիպելու մերժումի եւ տեսութեան վարպետին հետ, այս դժուարին փուլին, որու մէջէն կ՚անցնին իրենց ազգերը, ժողովուրդներն ու հայրենիքները: