Հարթակ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Երբ անց­նող 28 Փետ­րուա­րին Ռու­սաս­տա­նի գե­րա­գոյն ու­ժե­րու հրա­մա­նա­տա­րու­թիւ­նը ո­րո­շում կ՚առ­նէր հե­ռաց­նե­լու իր «կա­րե­ւոր» հա­մա­րուած ու­ժե­րը Սու­րիա­յէն, բո­լո­րին կը թուէր, թէ պա­տե­րազ­մը մօ­տե­ցած է իր ա­ւար­տա­կան փու­լին:

ՍԱՐ­ԳԻՍ ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

«Պզտիկ քա­ղաք մը ու մէջն ալ քիչ մարդ կար, եւ ա­նոր վրայ մեծ թա­գա­ւոր մը ե­կաւ ու զա­նի­կա պա­շա­րեց եւ ա­նոր դէմ մեծ պատ­նէշ­ներ շի­նեց։ Ու ա­նոր մէջ աղ­քատ ի­մաս­տուն մը գտնուե­ցաւ, եւ ա­նի­կա իր ի­մաս­տու­թիւ­նով քա­ղա­քը ա­զա­տեց, բայց այս աղ­քատ մար­դը բնաւ յի­շող մը չե­ղաւ» (Ժո­ղո­վո­ղի 9:14-15):

ՏՔԹ. ՀՐԱՅՐ ՃԷ­ՊԷ­ՃԵԱՆ

«Այս­տե­ղէն կը սկսի Հա­յաս­տա­նը»:
Տքթ. Սու­րէն Դա­նիէ­լեանն է՝ Ե­րե­ւա­նի Խա­չա­տուր Ա­բո­վեա­նի ա­նուան հայ­կա­կան պե­տա­կան ման­կա­վար­ժա­կան հա­մալ­սա­րա­նի «Սփիւռք» գի­տաու­սում­նա­կան կեդ­րո­նի վա­րիչ-տնօ­րէ­նը:

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇ­ԿԷ­ՐԵԱՆ

Հե­տե­ւեալ դէպ­քը կը պա­տա­հի Ֆի­լա­տել­ֆիոյ Ա­միշ (Amish) հա­մայն­քին մէջ։ Ա­միշ հա­մայն­քը ա­ղան­դի մը կը պատ­կա­նի, ո­րուն հիմ­նա­դիր­նե­րը Եւ­րո­պա­յի կրօ­նա­կան հա­լա­ծանք­նե­րէն փա­խուստ տա­լով, 1730-ին հաս­տա­տուած են Ֆի­լա­տել­ֆիոյ Լեն­քես­թըր քա­ղա­քը։

​ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Իս­րա­յէ­լի քա­ղա­քա­կան հան­րու­թեան հա­մար ա­մե­նէն նշա­նա­կա­լից ի­րա­դար­ձու­թիւ­նը Հեր­ցի­լիա քա­ղա­քին մէջ կա­յա­ցած ա­մէ­նա­մեայ խորհր­դա­ժո­ղովն է (Իս­րա­յէ­լի «Ազ­գա­յին անվտ­ան­գու­թեան եւ դի­մադ­րո­ղա­կա­նու­թեա­ն» հա­մա­ժո­ղով)։ 2000 թուա­կա­նէն ի վեր ա­մէ­նա­մեայ դրու­թեամբ գու­մա­րուող այս ժո­ղո­վին ըն­թաց­քին կը ներ­կա­յա­ցուին Իս­րա­յէ­լը յու­զող հար­ցե­րը եւ տար­բեր եր­կիր­նե­րէ հրա­ւի­րուած հրեայ մաս­նա­գէտ­ներ ե­լոյթ­նե­րով հան­դէս կու գան:

ՍԱՐԳԻՍ ՓՈՇՕՂԼԵԱՆ

​(Յայտ­նի է, այն ա­տեն խելքս չէր
հաս­ներ «ազ­գի ծա­ռա­յել»ուն ինչ
ըլ­լա­լուն եւ «ազ­գի ծա­ռա­յող»նե­րուն
գլխուն գա­լիք­նե­րը)։
ՎԱՐԴ­ԳԷՍ ԳՈՒ­ՐՈՒԵԱՆ

ՍՈՒ­ՐԷՆ ՇԷ­ՐԻՔ

«Շատ զբա­ղած է միտքս, այն­քան շատ բան ու­նիմ մտա­ծե­լու...», «Գլուխս պի­տի պայ­թի, այս ո՞ր­քան բան կայ խոր­հե­լու...», «Ա՛լ կը բա­ւէ, ոչ մէկ բառ ա­ւե­լի. միտքս յոգ­նե­ցաւ...» եւ այ­սօ­րի­նակ ա­ռօ­րեայ հո­գե­րով ու գան­գատ­նե­րով կլա­նուած ենք յա­ճախ:

ՆԱԶԱՐԷԹ ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ

​Յու­լիս 6-ին հայ ժո­ղո­վուր­դը կ՚ո­գե­կո­չէ մա­հո­ւան 11-րդ ­տա­րե­լի­ցը քսա­նե­րորդ դա­րու մե­ծա­վաս­տակ հա­յա­գէ­տին՝ բա­նա­սէր ու լե­զո­ւա­բան ա­կա­դե­մա­կան ­Գէորգ ­Բեգ­լա­րի ­Ջա­հու­կեա­նի (1920-2005), որ ոչ միայն ման­կա­վար­ժա­կան իր բե­ղուն գոր­ծու­նէու­թեամբ սե­րունդ­ներ հաս­ցուց, այ­լեւ գի­տա­կան իր պատ­կա­ռե­լի վաս­տա­կով լու­սա­ւո­րեց հա­յոց գա­լիք սե­րունդ­նե­րու ու­ղին՝ ազ­գա­յին մեր հո­գեմ­տա­ւոր ժա­ռան­գու­թեան հա­ղոր­դո­ւե­լու եւ տէր կանգ­նե­լու ուղ­ղու­թեամբ։

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

​Իս­րա­յէ­լի վար­չա­պե­տին հա­մար մեծ յաղ­թա­նակ կը հա­մա­րուէր վե­րա­տի­րա­նալ իս­րա­յէ­լեան այն հրա­սայ­լե­րէն մէ­կուն, որ բռնագ­րուած էր 1982 թուա­կա­նին լի­բա­նա­նեան Պե­քաա­յի մէջ: Իս­րա­յէ­լի Լի­բա­նան ներ­խուժ­ման ըն­թաց­քին տե­ղւոյն «Սուլ­թան Եա­գու­պ» շրջա­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցած ճա­կա­տա­մար­տի ա­տեն սու­րիա­կան բա­նա­կը յա­ջո­ղած էր գրա­ւել իս­րա­յէ­լեան քա­նի մը հրա­սայ­լեր, ո­րոնք ա­ւե­լի ուշ տա­րուած էին Մոս­կուա: Այդ ռազ­մի ա­տեն քիչ չէր ռուս մաս­նա­գէտ­նե­րու ցու­ցա­բե­րած նե­ցու­կը Սու­րիոյ բա­նա­կին, ու այդ հրա­սայ­լե­րուն գրա­ւու­մը կը հա­մա­րուէր հա­մա­տեղ գոր­ծակ­ցու­թեան դրա­կան ար­դիւնք:

ԳԷՈՐԳ ՊԵ­ՏԻ­ԿԵԱՆ

Միտքս պար­զեմ: Քա­ջա­տե­ղեակ էք, շատ հա­ւա­նա­բար՝ ա­յո՛, թէ Յու­նիս 24-ին, ե­ռօ­րեայ իր այ­ցե­լու­թեամբ, Հա­յաս­տան ե­կաւ Կա­թո­լիկ ե­կե­ղեց­ւոյ քա­հա­նա­յա­պետ, հո­գե­ւոր ա­ռաջ­նորդ եւ Վա­տի­կան պե­տու­թեան ղե­կա­վար Ֆրան­սիս­քոս Պա­պը: