Հոգե-մտաւոր

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Բնութիւնը լեզու մը ունի. իւրայատուկ լեզու մը՝ ո՛ր կը խօսի, կը բացատրէ, ինքզինք կ՚արտայայտէ։
Բնութեան լեզուն երբեմն համր լեզու մըն է, կարծես խորհրդաւոր լռութեան մը մէջէն կը խօսի եւ լռութեան մէջէն շատ բան կ՚ըսէ, ա՛յնքան որ կարելի չէ բարձրաձայն ըսել։ 

Տ. ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Կեանքը անհո՜ւն ժամանակին եւ անսահման միջոցին մէջ շրջան մը, ընթացք մըն է, որ պահանջքը ունի տեւապէս նորոգուելու եւ բարեփոխուելու։ Միօրինակ շարժում մը, ընթացք մը չէ «կեանք» կոչուած ժամանակաշրջանը։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքի մէջ կան պահեր՝ որ մարդ ինքզինք միս մենակ կը զգայ՝ երեւութապէս, բայց ընկերակցութեամբ Աստուծոյ։ Այս միայնակութիւնը առանց մարդկային ընկերակցութեան միայնակութիւն մըն է, բայց ընկերովի՝ Աստուծոյ։ Միայնակութիւն մը նաեւ՝ ընկերովի մտածումներո՛ւ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աշխարհի եւ մարդուն ծագումին հարցը, առարկան է գիտական բազմաթիւ հետազօտութիւններու, որոնք ճոխացուցած են մեր ճանաչումները տիեզերքի տարիքին եւ տարածքին մասին, կենդանական տեսակներու լինելութեան մասին, մարդուն երեւումին մասին։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Մարդ իր ստեղծագործութենէն կոչուած է կատարելութեան, բարեփոխութեան եւ միշտ աւելի յառաջդիմութեան։ Մարդ քանի որ ստեղծուած է իր Արարչին՝ Աստուծոյ պատկերով եւ Անոր նմանութեամբ, ուրեմն  պէտք է նմանի Անոր եւ կատարեալ ըլլայ, որովհետեւ Ան կատարեալ է։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կա՞յ արդեօք աւելի վատ զգացում մը քան «իրեններէն» մերժուիլ եւ ապերախտութեամբ վիրաւորուիլ։
Մարդ երբ կը վստահի մէկու մը՝ կը սպասէ, որ ան միշտ հաւատարիմ մնայ ներշնչած վստահութեան։ 

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Աստուած մարդուն կը հպի երեք գլխաւոր ոլորտի կամ շրջանի մէջ. նախ՝ Բնութեան ոլորտին մէջ, յետոյ՝ Բարձրագոյն արժէքներու ոլորտին մէջ, եւ վերջապէս՝ Անձնական յարաբերութեան ոլորտին մէջ։ Մարդու տեսանկիւնէն դիտելով՝ ան եւս Աստուծոյ հետ կը հաղորդակցի այս երեք ոլորտին մէջ. նախ՝ իր զգայարաններուն միջոցաւ, երկրորդ՝ գնահատմամբ, եւ երրորդ՝ ուղղակի՛ աղօթքով եւ մտածութեամբ, խորհրդածութեամբ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքը քանի որ պայքար մըն է, ուրեմն այդ պայքարէն յաղթական դուրս գալու համար պէտք է քա՛ջ ըլլալ։ Քաջութիւնը արիութիւն է՝ անվեհերութիւն, աներկիւղութիւն, որուն մէջ են համարձակութիւն, անվհատութիւն, հաստատամտութիւն եւ յարատեւութիւն։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հին Ուխտի մէջ, Սուրբ Խաչի պաշտամունքի տեղ, կար, գաւազանի երկրպագութիւնը՝ որ նախակարապետը կը հանդիսանար խաչի նշանին։
Ինչպէս յայտնի է, Հին Ուխտը պիտի ծառայէր Նոր Ուխտին «շուք»ը ըլլալու՝ որպէսզի Քրիստոսի նոր վարդապետութեան խորհրդանշանները աւելի՛ հասկնալի եւ դիւրըմբռնելի դառնան մարդոց։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Կեանքը կը շարունակէ իր բնական ընթացքը, տարիներ կը յաջորդեն տարիներու, շատ բաներ կը փոխուին, մարդիկ ալ փոփոխութիւններու կ՚ենթարկուին, եւ այսպէս տարի՜ներ կ՚անցին…։
Եւ ահաւասիկ կը մօտենայ նոր տարի մը՝ Կաղանդ մը, մարդիկ հետզհետէ կը պատրաստուին դիմաւորել «նոր տարի» մը եւս, նոր յոյսերով, նոր փափաքներով, նոր կեանքի մը ակնկալութեամբ։