Արխիւ

ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ

2019 թուականին, Լիզպոնի «Գալուստ Կիւլպէնկեան» հիմնարկի Հայկական համայնքներու բաժանմունքը, Հայաստանի Գիտութիւններու ազգային ակադեմիոյ Հիմնարար գիտական գրադարանին հետ, հանդէս եկաւ նախաձեռնութեամբ մը՝ թուայնացնել Մխիթարեան միաբանութեան Վիեննայի մենաստանի գրադարանէն ներս պահուած հայերէն թերթերու եւ հանդէսներու՝ 1794-էն մինչեւ 1920 թուականը լոյս տեսած մամլոյ ժողովածոները:

Վրաստանի մէջ շաբաթավերջին տեղի ունեցաւ խորհրդարանական ընտրութիւն, որու արդիւնքին կը սպասուէր հետաքրքրութեամբ։ Արդարեւ, նախընտրական շրջանը այնպիսի հունի մը մէջ մտած էր, որ ընտրողներու կողմնորոշումը պիտի նշանակէր նաեւ Վրաստանի տեսակէտէ նախընտրութիւն մը Արեւմուտքի կամ Ռուսաստանի միջեւ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Սակայն Ներսէս Պատրիարք չյուսահատեցաւ։ Նոյն տարուան յունիսի 13-ին Պերլինի մէջ վերատեսութեան պիտի ենթարկուէր Սան Սթեֆանոյի համաձայնագիրը եւ Ներսէս Պատրիարք բաց չէր կրնար ձգել նման առիթ մը, անգամ մը եւս բարձրաձայնելու հայ ժողովուրդի խնդիրները. այս նպատակով ան կազմեց պատգամաւորական խումբ մը՝ գլխաւորութեամբ Խրիմեան Հայրիկի, անոր կողքին ունենալով Խորէն Եպսկ. Նարպէյը, Մինաս Չերազը եւ Ստեփան Փափազեանը:

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Վերջին այցելութիւններս Հալէպ շատ հոգեպարար էին ու յուզումնալից, աւերակներով ապրող քաղաք, չքաւորութիւն, յուսալքութիւններ, հայութեան թիւի նուազում: Բազմազան զգացումներ ունէի Հալէպին հանդէպ. ցասում, խղճահարութիւն, կարօտ, նոյն կարօտի հատուցման խեղթող ու անբաժան փափաք (տնտեսական հատուցման հետ զուգակցող), որ կը տանէր նոյնիսկ դէպի ամենայն պատմականութիւնը դրժելու ու աւելի կապուելու համաշխարհայնացման (իբրեւ ապաքինում եւ բոլոր մեծ ու փոքր մարդկութեանց հաւաքականութիւններուն հաշիւներու լուացում):

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Թորոս Ազատեան, բանասէր, բանաստեղծ, խմբագիր եւ հանրային գործիչ: Ծնած է 5 մայիս 1898-ին, Ակնի Ապուչեխ գիւղին մէջ:
Նախնական կրթութիւնը եւ ուսումը ստացած է Ակնի Նարեկեան, Վարագի եւ Չմշկածագի վարժարաններուն մէջ:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդկային հոգեկան ապրումները քաոսի մը ամբողջութիւնն են, սակայն անոնց մէջ կայ մէկը, որ տարբեր է միւսներէն. ապրո՞ւմ է, ձգտում թէ բնազդ՝ չենք գիտեր, սակայն համատարած է եւ մարդկային գոյութիւնն ու բնութիւնը գերազանցելու փորձ մըն է մարդու կողմէ ի գործ դրուած. անմահանալու, գէթ անուամբ ու յիշատակով յաւերժ կենդանի մնալու ինքնաբուխ փորձ մը:

Հայաստանի Ազգային պատկերասրահը վերջերս յատուկ ցուցահանդէսով մը արժեւորեց հայ մշակոյթի երկու մեծանուն տիտաններու՝ Հենրիկ Սիրաւեանի եւ Սերկէյ Փարաճանովի յոբելեանները։ Երեւանի մէջ կազմակերպուած այս ձեռնարկը կ՚արժանանայ գեղարուեստասէրներու անմիջական ուշադրութեան։

Հայաստանի ընդդիմութիւնը կը շարունակէ ջանքեր գործադրել աշխուժութիւն դրսեւորելու համար՝ մինչ երկրին տեսակէտէ ճակատագրական իրադարձութիւնները ընթացքի մէջ են։ «Տաւուշը՝ յանուն հայրենիքի» շարժումը հետամուտ է իր ներկայութիւնը զգալի պահելու՝ մանաւանդ Երեւանի կեդրոնին։

Թուրքիոյ յոյն համայնքը այս շրջանին եզակի յոբելեան մը կը նշէ։ Այսպէս, Ֆէնէրի յունաց վարժարանը թեւակոխած է իր հիմնադրութեան 570-ամեակը։ Դպրոցը հիմնուած է 1454 թուականին եւ այսօր կրթական գործունէութիւն կը ծաւալէ՝ միջնակարգի եւ լիսէի ձեւաչափերու մէջ։