Արխիւ

Ե­րէկ ե­րե­կո­յեան «Նոթր Տամ տը Սիոն» ֆրան­սա­կան լի­սէի Հար­պի­յէի գե­ղա­րուես­տի կեդ­րո­նին մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ մե­ծա­րան­քի հա­ւա­քոյթ մը՝ ի պա­տիւ փոր­ձա­ռու ճար­տա­րա­պետ Նշան Եա­ղու­պեա­նի։ ՀԱՅ­ՃԱՐ-ի նա­խա­ձեռ­նու­թեամբ կազ­մա­կեր­պուած այս ձեռ­նար­կը հան­դի­սա­ցաւ պա­տեհ ա­ռիթ մը՝ ար­ժե­ւո­րե­լու հա­մար ե­րէց սե­րուն­դի հե­ղի­նա­կա­ւոր վար­պետ­նե­րէն Նշան Եա­ղու­պեա­նի վաս­տա­կը։

Հա­մայն­քա­յին շրջա­նակ­նե­րուն ու­շադ­րու­թիւ­նը ամ­բող­ջու­թեամբ կեդ­րո­նա­ցած է յա­ռա­ջի­կայ շաբ­թուան ա­ռա­ջին կէ­սին նա­խա­տե­սուած ժո­ղով­նե­րուն վրայ, ո­րոնք պատ­րիար­քա­կան ընտ­րու­թեան ճա­նա­պար­հին պի­տի ու­նե­նան ան­կիւ­նա­դար­ձա­յին նշա­նա­կու­թիւն։ Եր­կու­շաբ­թի նա­խա­տե­սուած է Կրօ­նա­կան ժո­ղո­վի նիս­տը, իսկ Չո­րեք­շաբ­թի Գում­գա­բուի մէջ տե­ղի պի­տի ու­նե­նայ Ե­կե­ղե­ցա­կա­նաց հա­մա­գու­մար, որ պի­տի ընտ­րէ պատ­րիար­քա­կան տե­ղա­պա­հը։

ՆԱ­ՐԷ ԳԱ­ԼԵՄ­ՔԷ­ՐԵԱՆ

Ի­րո­ղու­թիւն է, որ ա­րուես­տա­գէտ­նե­րը որ­քան վա­ւե­րա­կան ըլ­լան, այն­քան դժուար կ՚ըլ­լայ ա­նոնց հետ ապ­րի­լը, ո­րով­հե­տեւ ա­րուես­տա­գէ­տը ի՛ր օ­րէն­քով, բնազ­դով ապ­րող էակ մըն է, որ շատ յա­ճախ բա­խում­ներ կ՚ու­նե­նայ իր շրջա­պա­տին, նոյ­նիսկ ինքն ի­րեն հետ: Սա­կայն յա­ճախ իս­կա­կան եւ մնա­յուն սէրն է, որ կի­նե­րը կը կա­պէ այդ­պի­սի ա­րուես­տա­գէտ­նե­րու, այս պա­րա­գա­յին՝ ե­րա­ժիշտ-եր­գիչ­նե­րու:

Թիֆ­լի­զի «Ռե­տի­սըն պլու»ի  սրա­հին մէջ տե­ղի  ու­նե­ցաւ Սում­կա­յի­թի, Պա­քուի եւ Կի­րո­վա­պա­տի զո­հե­րու յի­շա­տա­կին նուի­րուած  ե­րե­կոյ:

Ըստ «Ռէօյթըրզ»ի, Հայաստան 2018-էն սկսեալ պիտի ակնկալէ տնտեսական աճ:
Վարչապետ Կարէն Կարապետեան կը նախատեսէ կանոնաւոր կառուցուածքային բարեփոխումներ:

Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սեան ա­ւար­տեց իր պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւ­նը դէ­պի Ֆրանսա։ Փա­րի­զի եր­կօ­րեայ շփում­նե­րէն վերջ Սերժ Սարգ­սեա­նի ու­ղե­ւո­րու­թեան եզ­րա­փա­կիչ փու­լը հան­դի­սա­ցաւ Լիոն քա­ղա­քը։

Երեւանի եւ Աթէնքի ղեկավարութիւնները կը ձգտին հաստատել ռազմավարական գործունէութիւն:
Յունաստանի Արտաքին գործոց նախարար Նիքոս Քոցիասի կողմէ գլխաւորուած պատուիրակութիւնը Հայաստանի մէջ:

Ե­րէկ կէս գի­շե­րին Իս­թան­պուլ ժա­մա­նեց Գեր­մա­նիոյ Հա­յոց Թե­մի Ա­ռաջ­նորդ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեան։ Այս ա­ռա­ւօտ ան այ­ցե­լեց Շիշ­լիի գե­րեզ­ման­տու­նը, ուր իր հան­դի­սա­պե­տու­թեամբ հո­գե­հանգս­տեան պաշ­տօն կա­տա­րուե­ցաւ Պատ­րիար­քա­կան Ա­թո­ռի ե­րա­նաշ­նորհ գա­հա­կալ­նե­րէն Տ. Գա­րե­գին Արք. Խա­չա­տու­րեա­նի, Տ. Շնորհք Արք. Գա­լուս­տեա­նի եւ Տ. Գա­րե­գին Արք. Գա­զան­ճեա­նի շի­րիմ­նե­րուն մօտ։ Տ. Գա­րե­գին Արք. Պեք­ճեա­նի հետ էին ընդ­հան­րա­պէս Սուրբ Խաչ դպրե­վան­քի ըն­տա­նի­քէն հա­մայն­քա­յին դէմ­քեր։

ԹԱ­ԳՈՒ­ՀԻ Ա­ԹՈ­ՔԵԱՆ

Ան­հա­ւա­տա­լի էր բայց ի­րա­կա­նու­թիւն: Ո՞վ կը հա­ւա­տար, որ հինգ եր­կար տա­րի­նե­րու պա­տե­րազ­մա­կան տագնա­պէն եւ տա­ռա­պան­քէն ետք՝ այ­սօր պի­տի կա­րե­նանք ան­վա­խօ­րէն քա­լել ա­զա­տագ­րուած Հա­լէ­պի փո­ղոց­նե­րուն մէջ. ա­զա­տօ­րէն պի­տի կա­րե­նանք եր­թալ մէկ շրջա­նէն միւ­սը, գնում­ներ կա­տա­րել, այ­ցե­լու­թիւն­ներ տալ, երբ զրկուած էինք նոյ­նիսկ պատշ­գամ ել­լե­լէ՝ վախ­նա­լով հրթի­ռի մը կամ դի­պու­կա­հա­րի մը զո­հը դառ­նա­լէ: