Արխիւ

Ա­ՆԻ ԲՐԴՈ­ՅԵԱՆ-ՂԱ­ԶԱ­ՐԵԱՆ

-Մա՛մ, գալ շա­բաթ չեմ ու­զեր եր­թալ այս գոր­ծու­նէու­թեան: Օ­տար մար­դիկ ե­կան այ­սօր, ա­նոնք բարձ­րա­խօ­սով ու քա­մե­րա­յով սկսան նկա­րել ու պա­տե­րազ­մի մա­սին հար­ցում­ներ հարց­նել. ես բան մը չը­սի, չու­զե­ցի յի­շել այդ օ­րե­րը, բայց ըն­կեր­ներս մէ­կիկ-մէ­կիկ սկսան պատ­մել ի­րենց ապ­րած պա­տե­րազ­մա­կան դէպ­քե­րուն մա­սին,- դո­ղա­լով կ՚ը­սէ Ա­րան մօր, ո­րու ձեռ­քը այն­քան ա­մուր կը սեղ­մէ, որ միայն սար­սա­փա­հար մէ­կը այդ­պէս կ­­՚ը­նէ:

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Հո­գե­ւոր նե­րանձ­նա­կան կեան­քը անհ­րա­ժե՛շտ է ա­ղօթ­քի հա­մար։ Ար­դա­րեւ ա­ղօթ­քը սուրբ հայ­րե­րու կող­մէ հա­մա­րուած եւ ըն­դու­նուած է «հո­գե­ւոր նե­րանձ­նա­կան կեանք»ի ա­ռանցք։ Մարդ­կա­յին կեան­քի մէջ՝ ա­մէն մէկ ճգնու­թիւն, ա­մէն մէկ ա­ռա­քի­նու­թիւն ու­նի վերջ­նա­կան նպա­տակ մը՝ որ է Աս­տու­ծոյ հետ հա­ղոր­դակ­ցու­թեան հաս­տա­տու­մը, Աս­տու­ծոյ հետ միա­ւո­րու­մը. իսկ ա­ղօթ­քը ուղ­ղա­կի՛ հո­գիի անձ­նա­կան հան­դի­պումն է Աս­տու­ծոյ հետ։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ստո­րեւ կը շա­րու­նա­կենք ներ­կա­յաց­նել մեր սի­րե­լի՜ ըն­թեր­ցող բա­րե­կամ­նե­րուն Վեր. Յ. Մսըր­լեա­նի խօ­սած քա­րո­զը՝ Ֆրէզ­նո­յի Հայ Պանդխ­տաց Ժո­ղո­վա­կան ե­կե­ղե­ցին՝ 5 Յու­լիս, 1953 թուա­կա­նին։

Տիար­պա­քը­րի գլխա­ւոր քա­ղա­քա­պետ Կիւլ­թան Քը­շա­նաք առ­նուե­ցաւ հսկո­ղու­թեան տակ՝ ա­հա­բեկ­չու­թեան հար­ցաքն­նու­թեան շրջագ­ծով։ Նոյն­պէս ձեր­բա­կա­լուե­ցաւ նաեւ հա­մա­քա­ղա­քա­պետ Ֆը­րաթ Ան­լը։

Ազ­գա­յին մեծ ժո­ղո­վը ե­րէկ ըն­դու­նեց ո­րո­շում մը, ո­րու հի­ման վրայ Յու­լի­սի 15-ը հռչա­կուե­ցաւ պաշ­տօ­նա­կան ար­ձա­կուրդ։ Խորհր­դա­րա­նէն ներս ե­րէկ հա­ւա­նու­թեան ար­ժա­նա­ցած նա­խագ­ծով՝ 15 Յու­լի­սը յետ այ­սու պի­տի նշուի որ­պէս ժո­ղովր­դա­վա­րու­թեան եւ ազ­գա­յին միաս­նա­կա­նու­թեան օր։

Մալ­թա­յի Ինք­նիշ­խան Մար­տա­կան Ուխ­տի Ար­քա­յազն ու Մեծ Վար­պետ Ֆրա Մե­թիու Ֆես­թինկ ա­ւար­տեց դէ­պի Ե­րե­ւան պաշ­տօ­նա­կան այ­ցե­լու­թիւ­նը՝ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թեան նա­խա­գահ Սերժ Սարգսեա­նի հրա­ւէ­րին ըն­դա­ռաջ։

Ար­տա­քին գոր­ծոց նա­խա­րար Մեւ­լիւտ Չա­վու­շօղ­լու ե­րէկ յայ­տա­րա­րու­թիւն­նե­րով հան­դէս ե­կաւ Ի­րա­քէ ներս Մու­սու­լի գոր­ծո­ղու­թիւն­նե­րուն ա­ռըն­չու­թեամբ ու շեշ­տեց, որ ե­թէ Թուր­քիոյ դէմ սպառ­նա­լիք մը յա­ռա­ջա­նայ, ա­պա եր­կի­րը իր բո­լոր հնա­րա­ւո­րու­թիւն­նե­րը շարժ­ման պի­տի ան­ցը­նէ, նե­րա­ռեալ ցա­մա­քա­յին գոր­ծո­ղու­թեան մը վար­կա­ծը։ Ան որ­պէս օ­րի­նակ ցոյց տուաւ Սու­րիոյ մէջ Թուր­քիոյ կող­մէ «Ի­րաք-Շա­մի իս­լա­մա­կան պե­տու­թիւն» (Ի­ՇԻՊ) ա­հա­բեկ­չա­կան խմբա­ւոր­ման դէմ առ­նուած քայ­լե­րը։

Արեւելեան Ուղղափառ եւ Անկլիքան եկեղեցւոյ ներկայացուցիչներուն երկխօսութեան 5-րդ ժողովը:
Արամ Ա. Կաթողիկոս նախագահեց աստուածաբանական բնոյթով նիւթերու արծարծման՝ Ս­ուրբ Հոգւոյ բխման շուրջ:

Այս տա­րի եւս Գա­տը­գիւ­ղի ըն­տա­նի­քը, ա­ռի­թն ու­նե­ցաւ մէկ­տե­ղուե­լու Ս. Թարգ­ման­չաց վար­դա­պե­տաց տօ­նա­կա­տա­րու­թեան խոր­հուր­դին շուրջ։ Թա­ղի Ս. Թա­գա­ւոր ե­կե­ղեց­ւոյ հո­վա­նա­ւո­րու­թեամբ կա­տա­րուած հան­դի­սու­թիւն­նե­րով, թէ՛ կըրտ-սեր եւ թէ ե­րէց սե­րուն­դի ան­դամ­ներ հա­ղորդ դար­ձան Մշա­կոյ­թի շաբ­թուան փո­խան­ցած պատ­գա­մին։