Արխիւ

Լվո­վի մէջ տե­ղի ու­նե­ցաւ «Հայ գիր­քը» հան­դէ­սը՝ նուի­րուած Ուք­րայ­նոյ մէջ հայ­կա­կան գրատ­պու­թեան 400-ա­մեա­կին:

Մաս­նակ­ցու­թեամբ 35 եր­կիր­նե­րէ 280 հե­ծե­լան­ւորդ­նե­րու, ե­րէկ Ֆրան­սա­յի մայ­րա­քա­ղա­քը՝ Փա­րի­զի մեր­ձա­կայ­քը գտնուող Սենթ Քան­թէն Ան Ի­վե­լին քա­ղա­քին մէջ սկսաւ Եւ­րո­պա­յի հե­ծե­լար­շա­ւի ա­խո­յե­նու­թիւ­նը:

Դէ­պի Հո­լան­տա աշ­խա­տան­քա­յին այ­ցե­լու­թեան շրջագ­ծով՝ Հա­յաս­տա­նի Նա­խա­գահ Սերժ Սար­գ­­սեան Մաասթ­րիխ­թի մէջ մաս­նակ­ցե­ցակ Եւ­րո­պա­կան ժո­ղովր­դա­կան կու­սակ­ցու­թեան (ԵԺԿ) գա­գա­թա­ժո­ղո­վին։ ԵԺԿ-ի նա­խա­գահ Ժո­զըֆ Տո­լի կող­մէ գլխա­ւո­րուած հա­ւա­քին ներ­կայ էին նաեւ Եւ­րո­միու­թեան խոր­հուր­դի ան­դամ Տո­նալտ Թուսք, Եւ­րո­յանձ­նա­ժո­ղո­վի նա­խա­գահ Ժան-Քլոտ Եուն­քէր, ինչ­պէս նաեւ ԵՄ-ի եւ ա­նոր Ա­րե­ւե­լեան գոր­ծըն­կե­րու­թեան ան­դամ եր­կիր­նե­րէն ԵԺԿ-ի ան­դամ կու­սակ­ցու­թիւն­նե­րը ներ­կա­յաց­նող պե­տու­թիւն­նե­րու կամ կա­ռա­վա­րու­թիւն­նե­րու ղե­կա­վար­ներ։

AYLİN KOÇUNYAN

Ermeni Milleti Nizamnamesi, Cumhuriyet dönemine toplumsal izdüşümler, azınlık vakıfları için öngörülen yeni yasal düzenlemeler bağlamında vakıf senedi beklentileri…(2)

İstanbul Patriği Başpiskopos Mesrop Naroyan’ın 1944 yılında vefat etmesiyle patriklik makamı boş kalmıştır. Bu makamı, patrik kaymakamı sıfatıyla, Başpiskopos Arslanyan temsil etmiştir. Patriklik makamının uzun süre münhal olması Ermeni cemaati içinde hoşnutsuzluklara ve kutuplaşmalara sebebiyet vermiştir.

ՍԱՐ­ԳԻՍ ­ՓՈ­ՇՕՂ­ԼԵԱՆ

Պաշ­տօ­նա­կան ա­մէն գոր­ծառ­նու­թիւն ար­տօ­նա­գիր պէտք է ու­նե­նայ. ա­մէն հա­ւա­քա­կա­նու­թիւն, միու­թիւն, եւ այլն, ար­տօ­նա­գի­րի դրու­թիւն ու­նին, ծնունդ, պսակ, թա­ղում՝ ար­տօ­նա­գիր: Երկ­րէ եր­կիր ճամ­բոր­դու­թիւն՝, օ՜, ին­չեր եւ ար­տօ­նա­գիր: Աջ դար­ձիր՝ ար­տօ­նա­գիր, ձախ դար­ձիր՝ նոյն­պէս. վեր­ջա­պէս քիչ մը շար­ժէ՝ ար­տօ­նա­գիր: Հսկո­ղու­թեան են­թա­կայ է ա­մէն ոք:

AYLİN KOÇUNYAN

Ermeni Milleti Nizamnamesi, Cumhuriyet dönemine toplumsal izdüşümler, azınlık vakıfları için öngörülen yeni yasal düzenlemeler bağlamında vakıf senedi beklentileri…(1)

Ծ. ԽՄԲ.- Թուր­քիոյ ոչ-իս­լամ փոք­րա­մաս­նա­կան հա­մայնք­նե­րու ներ­կա­յաց­ուց­չա­կան, ա­նոնց հո­գե­ւոր կեդ­րոն­նե­րու պաշ­տօ­նա­կան կար­գա­վի­ճա­կի եւ այս ա­ռանց­քին շուրջ կու­տա­կուած հար­ցե­րու լուծ­ման հա­մար օ­րա­կար­գի վրայ ե­կած օ­րէնսդ­րա­կան հա­ւա­նա­կան կար­գադ­րու­թիւն­նե­րուն, մեր հաս­տա­տու­թիւն­նե­րուն հա­մար նա­խա­տե­սուած հիմ­նա­րար փաս­տա­թուղ­թի մը տի­րա­նա­լու հնա­րա­ւո­րու­թեան շար­ժա­ռի­թով՝ ան­ցեալ Մա­յի­սին հրա­տա­րա­կած էինք թրքե­րէն եր­կօ­րեայ յօ­դուած մը, որ ստեղ­ծած էր լայն ար­ձա­գանգ։

ԳԷՈՐԳ ՔԷՕՇԿԷՐԵԱՆ

Մի­ջին Ա­րե­ւել­քի մէջ ըն­դու­նուած սո­վո­րու­թիւն էր, որ աղ­ջիկ­ներ 17-18 տա­րե­կա­նին ա­մուս­նա­նա­յին եւ ըն­տա­նիք կազ­մէին։ Ան­շուշտ ի­րենց ա­մու­սին­նե­րը տա­րի­քով ա­ւե­լի մեծ կ՚ըլ­լա­յին, քա­նի ա­նոնք պէտք էր նախ գործ մը ու­նե­նա­յին՝ որ բա­ւա­րար ե­կա­մուտ հայ­թայ­թէին ըն­տա­նի­քի մը ապ­րուս­տը կա­րե­նալ հո­գա­լու հա­մար։

ՄԱՇ­ՏՈՑ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱՅ ԳԱԼ­ՓԱՔ­ՃԵԱՆ

Ընդ­հան­րա­պէս ինք­նա­կեդ­րոն մար­դոց մէջ տես­նուած անբ­նա­կան ե­րե­ւոյթ մը՝ զար­տո­ղու­թիւն մըն է՝ «ինք­զինք հա­մա­րել չփո­խա­նա­կուող ար­ժէք», կար­ծե­լով, թէ՝ ո՛չ ոք կրնայ կա­տա­րել ի­րենց կա­տա­րած գոր­ծը։ Ա­ւե­լի ժո­ղովր­դա­կան խօս­քով՝ «ո՛չ ոք կրնայ լեց­նել ի­րենց տե­ղը», կը կար­ծեն այդ ան­ձե­րը։ Եւ այդ­պի­սի­ներ, նախ ի­րենց ըն­տա­նի­քին, յե­տոյ ըն­կե­րու­թեան ե­թէ ո՛չ վնաս, բայց ո­րե­ւէ օ­գուտ չե՛ն պատ­ճա­ռեր։

​«Ա­րե­ւելք» կայ­քէջ.-

Գեր­մա­նիա­յէն եր­կու բարձ­րաս­տի­ճան հո­գե­ւո­րա­կան­ներ այ­ցե­լե­յին Ե­րու­սա­ղէմ, Հա­յոց Սրբոց Յա­կո­բեանց վան­քը։