Արխիւ

Առաւօտեան ժամը 3ին “Ագշամճը գահվէսի”ի մէջ:
Կը գանգատին որ ժողովուրդը դեռ վարժուած չէ ձուկ ուտելու:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

21 մայիս 2024-ին, Վաղարշապատի Համայնքապետարանի «Մակար Եկմալեանի անուան թիւ 1 երաժշտական դպրոցի» համերգային մեծ դահլիճէն ներս տիկնոջս եւ փոքր զաւակիս հետ ներկայ գտնուեցանք դաշնամուրային բաժինի համերգին:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Նախորդ մեր յօդուածներուն մէջ խօսեցանք պատուելի Մանավեանի պատասխանած երկու հարցերուն մասին եւ մեր անհամաձայնութիւնը յայտնեցինք, սակայն պէտք է ըսենք, որ այդտեղ տեղ գտած հարցերը յատուկ չեն միայն Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներուն. սփիւռքի բոլոր տարածքին մենք որպէս հայ ժողովուրդ դիմագրաւեցինք եւ մինչեւ օրս կը շարունակենք դիմագրաւել այդ հարցերը:

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան երէկ ընդունեց յայտնի պղնձագործ Գարեգին Քայա Քալայճըն, որ Գումգաբու փութացած էր նուիրելու համար իր գիրքերը։ Ան համբաւ ձեռք բերած է իր վարպետութեամբ եւ այդ հիման վրայ հրատարակուած են երկու գիրքեր, որոնք իր արհեստն ու արուեստը խոշորացոյցի տակ կը բերեն։

Գալֆաեան տան խնամակալութիւնը երէկ ընկերային ցանցերու վրայ ամփոփ լուսաբանութիւնով մը հանդէս եկաւ՝ դպրոցի ապագային վերաբերեալ շրջանառութեան մէջ մտած լուրերուն մասին։ Երէկ արձագանգ հանդիսացած էինք, որ Հոգեգալստեան տօնին ժամանակ Պէյօղլուի սուրբ եկեղեցեաց թաղային խորհուրդի ատենապետ Աքսէլ Թոփալեան յայտնած էր, որ յառաջիկայ տարի դպրոցը պիտի վերածուի մանկապարտէզի եւ աշակերտները պիտի ուղարկուին Գատըգիւղի Արամեան-Ունճեան վարժարանը։

Հայաստանի Անվտանգութեան խորհուրդի քարտուղար Արմէն Գրիգորեան երէկ շփումներ ունեցաւ Տոհայի մէջ, ուր տեսակցեցաւ նաեւ Քաթարի ղեկավարութենէն դէմքերու հետ։ Ան կը մասնակցի Տոհայի Համաշխարհային անվտանգութեան ֆորումին, որու ծիրէն ներս այլ երկկողմանի յարաբերութիւններ ալ կ՚ունենայ։

Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսը երէկ Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնի մէջ ընդունեց Գերմանիոյ Հալլէ քաղաքի «Մարթին Լութհեր» համալսարանի Աստուածաբանութեան ֆաքիւլթէէն պատուիրակութիւն մը, որ կը բաղկանար դասախօսներէ եւ ուսանողներէ։

“ծովը բիրտ է”
“ծովնէ որ մեզի կեանք կուտայ”
“Մենք անոր զաւակներն ենք”
“Աստուծոյ օրհնութիւնը մենք ծովէն կը սպասենք”
“Հէյ անամ, վար մը պիզէ եան պաքան...”:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Պէտք է միշտ հոզուած ըլլալ, որ մեր ազգային դժբախտութիւնները մէկ օրուան մը ծնունդն ու արդիւնքը չեն. մեր ազգային կեանքին մէջ ունեցած ենք որոշ փոքր վէրքեր, որոնք անբուժութեան պատճառով ժամանակի ընթացքին տարածուելով վտանգած են ամբողջ մարմինը. մենք յաճախ լուռ մնացած ենք «փոքր» կարծուած թերութիւններու դիմաց, կարծելով թէ անոնք մեծ վտանգ մը չեն ներկայացներ, սակայն ժամանակի ընթացքին այդ փոքրերը միանալով կազմած են մեծ հարցեր՝ մեր անփթութեան պատճառով: