ԱՒԱՆԴԱԿԱՆ ԱԿԱՆ ԾԱՌԵՐԸ
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Կաղանդէն առաջ փշատերեւ ու մշտադալար ծառերը ի՜նչ երազային կը թուին: Անոնց անտառային բոյրը կը լեցնէ մարդուն հոգին, կը տրամադրէ զայն հրաշքներու:
Գրեց՝ ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Կաղանդէն առաջ փշատերեւ ու մշտադալար ծառերը ի՜նչ երազային կը թուին: Անոնց անտառային բոյրը կը լեցնէ մարդուն հոգին, կը տրամադրէ զայն հրաշքներու:
ՅԱՐՈՒԹԻՒՆ ԱԲԵՂԱՅ ՏԱՄԱՏԵԱՆ
Ահաւասիկ տարի մը եւս հասած է Ս. Ծննդեան եւ Աստուածայայտնութեան տաղաւար մը եւս, զոր առիթ կը ստեղծէ պահ մը հեռանալու աշխարհիկ մտածումներէ, վախերէ ու մտահոգութիւններէ եւ խոկմամբ փնտռելու Աստուածային ներկայութեան նշանակութիւնը։
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Ընթերցասէրներ, անպայման պահ մը խորհած ըլլան փախչելու լճի մը մօտ գտնուող տնակ մը եւ անընդմէջ կարդալ գիրքեր՝ գիշերային խաղաղ երկնքի տակ աստղերու եւ ծղրիդներու ներդաշնակութեամբ։ Այդ գիրքերու շարքին կրնամ դասել Սըր Արթուր Քլարքի «Մանկութեան վերջը» գիրքը, որով հեղինակը միահիւսած է իւթոփիան եւ հակաիւթոփիան։
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
• Վերջին մօտ մէկ տարուան ընթացքին յաճախ մտածումներուս մէջ տեղ գտած է այն միտքը, թէ Հայաստանի մէջ 2018-ին կատարուածը ո՛չ թէ յեղափոխութիւն էր, այլ՝ պարզապէս իշխանափոխութիւն, չըսելու համար սեղաններուն տակէն եւ փակ դռներու ետեւէն համաձայնացուած իշխանափոխութիւն։
ԱՆՈՒՇ ԹՐՈՒԱՆՑ
Կաղանդի ծառ չկայ այս տարի: Երեւանի Հանրապետութեան հրապարակը տօնական հանդերձանք չունի: 1950 թուականէն ի վեր, երբ Հրապարակին վրայ դրուեցաւ առաջին տօնածառը, այս տարի՝ 2021 թուականի Կաղանդին առաջին անգամ քաղաքը գլխաւոր տօնածառ պիտի չունենայ:
ԱՐԵՒԻԿ ՊԱՊԱՅԵԱՆ
Կար ու չկար Երկիր մոլորակի երեսին պզտիկ դրախտավայր մը կար: Դրախտի համն ու հոտը իր մէջ պահած այդ բուրաստանը այնքան պզտիկ ու աննշան էր, որ երկրագունդի վրայ նորածնի սրտի չափ տեղ մը կը զբաղեցնէր:
ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ
Մեզմէ իւրաքանչիւրը, գուցէ ամէն տարի ունեցած է եւ կ՚ունենայ երազանքներ եւ միշտ փափաքած է անոնց կեանքի կոչուիլը, իրականանալը։ Բայց եւ այնպէս, անտանելի դարձած կեանքի սղաճին դիմաց դադրած է երազելէ եւ անսկիզբ ու անվերջ ժամանակի մէջ կեդրոնացած ենք «ուղղակի» նպատակներուն վրայ։
ԵՐԱՄ
Երկու Հազար Քսան էր պաշտօնական անունը, բայց թաղեցիք Քսանքսան կ՚ըսէին։ Ահա տե՛ս, հոն է, փողոցին ծայրը, անկիւնը դառնայ պիտի փախի։
ԶԱՐՄԻՆԷ ՊՕՂՈՍԵԱՆ
«Ինչ կախարդական բան է այս հայրենիք ըսուածը, այս Հայաստանը: Մենք կորցնում ենք նրա հետ վարուելու կերպը, նրան բոլորանուէր սիրելու եղանակը:
ՀՐԱՆԴ ՄԱՐԳԱՐԵԱՆ
Կ՚աղօթեմ, Տէ՜ր, որ ծառերը չմահանան…
Կ՚աղօթեմ, Տէ՜ր, որ սէրերը չմահանան…
Կաթիլներու ջուրին նման