ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կը նկատենք, որ վերջին ժամանակները մարդոց մօտ սկիզբ առած է ողորմութեան հանդէպ արտասովոր սէր մը՝ պայմանաւորուած մարդոց գովասանքներով ու ներբողներով, որոնք կը յաջողին պահ մը իրենց մեղաւոր գոյութիւնը վերափոխել պարկեշտ ու ազնիւ արժանիքներով բեղմնաւորուած անձերու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պօղոս առաքեալ գաղատացիներու ուղարկած նամակին մէջ կ՚ըսէ, թէ՝ այլեւս արուի եւ էգի խտրութիւն չկայ… որովհետեւ Քրիստոսի միանալով բոլորս ալ մէկ եղած ենք. (ԳԱՂԱՏ. Գ 28)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Ամէն ժամանակ կը փորձենք հեռու մնալ կուսակցական խնդիրներու մասին խօսելէ, սակայն միաժամանակ անտարբեր չենք կրնար անցնիլ տեսնելով գործող կուսակցութիւններու անտարբերութիւնն ու աւելի սարսափելին՝ մղած պայքարը ո՛չ թէ հակառակորդին, այլ ինքն իր դէմ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Արեւը վաղը առաւօտ պիտի ծագի՞։ Տարօրինակ եւ անիմաստ հարցում. առանց բացառութեան ամէն մարդ պիտի պատասխանէ՝ այո՛։ Ստեղծագործութեան առաջին օրէն իսկ արեւը, անխափան ծագած է եւ օր մը իսկ չէ՛ եղած որ արեւը չծագի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Յաճախ կը գրենք ու կը քննադատենք, որ մեր ազգը չի գիտեր գնահատել իր մեծերն ու արժէքները եւ վստահաբար անոնցմէ մէկն է Այտան (արդէն շատերու համար Սրբուհի Այտա), որ այժմ կ՚ապրի Երեւանի փողոցներուն մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի մէջ այնպիսի պահեր կան, որ մարդ երջանկութեան կամ ապերջանկութեան հարց չ՚ունենար։ Երբ մարդուն բոլոր էական պահանջները կատարուած են՝ ուրախ է, բայց արդեօք երջանի՞կ է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ հանդիսաւոր արարողութեամբ մը Հայաստան հասաւ աւելի քան 618 տարիներ առաջ՝ 1405 թուականին Նարեկավանքի մօտակայքը գտնուող Սուրբ Աստուածածին վանքին մէջ գրուած Առբերդի ձեռագիր Աւետարանը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Որքան էլ որ առաջ քայլես՝
Ուշանում ես ամէն ինչից,
Որքան սիրես ու նուիրուես՝
Չես գոհանում քո ապրածից…
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր աշխատակիցներէն Վարանդին խորհուրդով սկսայ աչքէ անցընել անուանի գրող Լեռ Կամսարի գործերը։ Ընթերցանութիւնս սկիզբ առաւ անոր առաջին աշխատութենէն՝ 1924 թուականին հրատարակուած «Անվաւեր մեռելներ» աշխատութեամբ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հոգեկան կամ նկարագրի գիծերը նո՛յնն են ամէն մարդկային էակի մէջ, մանկութեան շրջանին։
Ամէն մէկ մանուկ, սեւ, ճերմակ, դեղին, ի՛նչ որ ալ ըլլան դիմագծային արտաքին տարբերութիւնները անօգնական եւ շուրջիններուն խնամքին կարօտող էակ մըն է՝ բոլորովին անմեղ եւ մարմնական-ֆիզիքական հասարակաց պահանջումներով, ինչպէս՝ անօթենալ, ծարաւիլ եւ այլն, նաեւ ջղային հասարակաց հակազդեցութիւններու ընդունակութիւններով, ինչպէս՝ ցաւ զգալ, ուրախանալ եւ այլն։
