Հարթակ

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Քանի մը շաբաթ առաջ լաւ ու վատ կոչած իմ համերգներուս մէջ՝ լաւ համերգներէն մէկն էր ասիկա. թերեւս ալ՝ լաւագոյններէն, անմոռացներէն մէկը։ 

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Հայաստանի ներքին կեանքը կը խմորուի յառաջիկայ տարուայ ընտրութեան հեռանկարներով:
«Ժողովուրդը ելք մը կը փնտռէ այսօրուան վիճակէն, կ՚ուզէ լսել նոր առաջարկ, ընտրողը դարձած է շատ գործնապաշտ»:

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Երկու տարի վերջ կրկին հաւաքուած ենք Կիրակոս Գույումճեանի «Երթս երկաթին հետ» գիրքի շնորհանդէսէն, այս անգամ «Յուշագրական պատառիկներ» հատորին ներկայացման առիթով:

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Տունը վրաս պիտի փլի, եթէ վայրկեան առաջ դուրս չգամ, մաքուր օդ կ՚ուզեմ եւ թէեւ ամառ ըլլալուն՝ թեթեւ հագուստներն անգամ ծանր կը կշռեն վրաս։ Ուսերս կքած են, այս մտահոգութիւնները օձի նման փաթթուեր են վրաս եւ ուր որ է պիտի խեղդուիմ։ 

ՏՔԹ. ԱՐՏԱ ՃԷՊԷՃԵԱՆ

Մայրենի լեզուն՝ մարդկային հիմնական իրաւունք։ Որովհետեւ մայրենի լեզուն խորապէս միահիւսուած է անհատի եւ համայնքի մը ինքնութեան, մշակոյթին եւ ժառանգութեան հետ։

Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Օրերս, Գերմանիոյ հայոց թեմի առաջնորդ Գերշ. Տ. Սերովբէ Եպիսկոպոս Իսախանեանը դիմատետրի իր էջին վրայ զետեղած էր գրութիւն մը, ուր դիմելով Հայաստանի Հանրապետութեան վարչապետին, մի քանի հարցադրումներ կու տար եւ մի քանի կարծիքներ կը յայտնէր:

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Այս տողերուն մէջ կ՚ուզեմ արտայայտել այն բոլորը, որոնք իբրեւ մտահոգութիւն մտքիս մէջ ամբարած էի ինքնածին, իբրեւ մարմաջ, նաեւ՝ ազնիւ ցանկութիւն եւ տրամադրութիւն: Ազատ երկնքի տակ կ՚ապրինք, բայց կարծես ներկայէն բացակայ ենք: Միւս կողմէ, այս դարու պատմութիւնն ալ հայու մեր դէմքին վրայ բացած է նոր եւ անօրինակ ակօսներ, որոնց իբրեւ արդիւնք՝ մարդկային ամէն տեսակի ցնցումներու ենթակայ դարձած ենք: 

Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Կ՚ուզեմ քեզի խօսքեր գրել,
Որ խօսքերու չի՛ նմանիր.
Եւ քեզի յատուկ լեզու մը հնարեմ,
Որ կազմաւորեմ զայն քու մարմինիդ չափերուն համաձայն
Եւ սիրոյս տարածութեան չափ:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Շողոքորթութիւնը ի՞նչ հետեւանքներ կ՚ունենայ:
Պատասխան. Իմաստունը կը գրէ. «Իր ընկերին շողոքորթութիւն ընող մարդը, անոր քայլերուն որոգայթ կը լարէ» (Առ 29.5): 

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Լրատուական մեր աշխարհը ողողուեցաւ Երեւանի մէջ Ազնաւուրի արձանին բացումով։ 
«Ողողուիլը» քիչ է, անշուշտ, այս պարագային ու հաւանաբար իմ գիտցած միւս հոմանիշներն ալ՝ «յորդիլը», «հեղեղիլը» բաւարար չեն եղածը նկարագրելու։ 
Գիտեմ, նորութիւն մը չէ՛ր այս հեղեղը։ Լաւ թէ՛ վատ, դրական թէ՛ բացասական ըլլայ պատահածը՝ այս է ըլլալիքը եւ ինչ խօսք, որ մեզ ուղղող ու առաջնորդող «խելացի» մեր հեռաձայններն ալ չեն զլանար այս հեղեղը բազմապատկելու։