Հարթակ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

ԱՄՆ-Իրան որոնումներու Ատրպէյճանի վերաբերեալ չափումը Հայաստանի տեսակէտէ ուշագրաւ:
Թեհրան Ուաշինկթընի հետ այժմու նոր իրադրութեամբ կրնայ մեղմացնել՝ Մերձաւոր Արեւելքի մէջ ցնցուած դիրքերը:

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Մենք պարտաստ էինք լսելու այդ ձայնը, որ անկեղծ էր, լիակատար, ամբողջական ու գերակայօրէն գերող: Նոյն այդ ձայնը, որ կոչուած էր տնտեսական կառոյցը հիմնապէս քանդելու ու աշխարհը երազական զարկով գրկելու, յետոյ գուրգուրալով վայելելու:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Այսօր մեր սիրելի ընթերցողներուն կը ներկայացնենք փունջ մը մտածումներ, Սարգիս Զէյթլեանէն:
* Հայրենադաւութեան ընդունակ են մարդկային յետին խլեակները միայն, բարոյապէս անվերականգնելի արարածները լոկ, ընկերային ամէն արժէքէ եւ արժանիքէ պարպուած մարդակերպները սոսկ:

ՄԱՀՄՈՒՏ ՏԱՐՈՒԻՇ
Արաբերէնէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

«Լսէ՛…, տարագրուածները կու գան, այս հողը կ՚առնեն ու գեղեցիկ կը դառնայ:
Խանութ մը կը բանանք, դպրոց մը եւ եկեղեցի մը կը շինենք: Այստեղ կուսակցութիւններ պիտի ըլլան եւ տարբեր հարցերու մասին քննարկումներ պիտի կատարենք:

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Աղքատութիւնը Աստուծմէ տրուած պատի՞ժ է մարդուն:
Պատասխան. Երբե՛ք: Աղքատութիւնը պատիժ չէ՛ Աստուծմէ տրուած, այլ կարգավիճակ է, որ ինչ-ինչ պաճառներով, կամ ինչ պարագաներու բերումով մարդ այդ վիճակին մէջ կը յայտնուի:

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Ապրիլի 24-էն առաջ, ապրիլի 24-էն վերջ՝ նոյնն են իսկութեան մէջ։ Ամէն տարի այս օրերուն հայ եղող ամէն բան կը բռնկի։ 23, 24, առաւելագոյնը՝ 25. միայն Ծիծեռնակաբերդին կրակը կը մնայ 26-ին։ 

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Սուրիոյ շուրջ խմորումները կը շարունակուին։ Հիմնականը, որ երեւելի դարձաւ Պեշար Էսատի վարչակարգին տապալումէն ետք, ներքին միասնութեան եւ տարածքային ամբողջականութեան հարցն է։ Ու խորքին մէջ այս հարցով է նաեւ, որ տարածաշրջանային խաղացողներէն իւրաքանչիւրը կը փորձէ՝ «կարկտան»ի ձեւ առած երկիրը իր կողմը քաշել։ 

ՏԻԳՐԱՆ ԳԱԲՈՅԵԱՆ

Եւ Ռոքսէթի ձայնաերիզը «Լսէ ձայնը սրտիդ» երգով կը բանար հորիզոններ, բեմին վրայ նոյն երգչուհիին բոպիկ կեցուածքով եւ բաւական կարճ ու մարմինը ցոյց տուող հագուստով: Բեմ մը, որ յարդարուած էր հին բերդի մը ներքին տարածքին մէջ եւ որ կարծես կ՚ակօսէր անցեալը հաստատուն արդիականութեամբ, անտրտունջ կ՚աւանդէր ապագայ մը, որ անյայտ չէր, անկապ չէր, անորոշ չէր, այլ ընդհակառակն, հաստատօրէն նուաճուած էր հարազատ ազատութեամբ:

ՍԵՒԱՆ ՍԵՄԷՐՃԵԱՆ

Հայոց ցեղասպանութեան թերեւս 80-ամեակէն ի վեր գիտակցաբար կը հետեւիմ այս թիւին մեծնալուն. 90, 95, 100, 105 եւ ահա՝ 110-ամեակ։ Դեռ հարիւր քանին կ՚ապրիմ՝ չեմ գիտեր, չեմ կրնար գիտնալ, բայց վստահ եմ, որ եթէ մեր մէջ շունչ մը կայ, ուրեմն այս թիւին ցասումն ալ կայ։