Հոգե-մտաւոր

ԿՈՐՍՈՒԱԾ ՈՉԽԱՐԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Լեզուս, որ մարմինիս շէնքին մէջ քու փառաբանութեանդ գործիքն է, բանսարկուին հովը ամրափակ խցումով գոցեց ամրացուց. ո՛վ կենդանի Խօսք, Հոգիիդ մեծ ողորմութեան ներգործութեամբը, ինծի՛ ալ, ինչպէս Աւետարանի բժշկուած համրին, անսայթաք խօսողութեան հրաշափառ շնորհքը պարգեւէ»։

ՀԻՒԿՈՅԻ ԹՇՈՒԱՌՆԵՐԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Համաշխարհային գրականութեան ամենէն յայտնի դէմքերէն Վիքթոր Հիւկօ մեր թուականէն 163 տարիներ առաջ՝ 1862 թուականին հրատարակեց յայտնի «Թշուառները» (Les Misérables) աշխատութիւնը, որ անկասկած մարդկային գրականութեան գոհարներէն մին է. անշուշտ, Հիւկոյի այս աշխատութիւնը գրական վէպ մը ստեղծելէ շատ աւելին էր, որովհետեւ գիրքը ունէր յստակ նպատակ:

ԽՕՍՔՈՎ ԲԺՇԿՈՒԻԼ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Մարդ՝ հոգի, միտք եւ մարմինէ բաղկացած ամբողջութիւն մըն է, եւ ուրեմն պէտք է հաւասարապէս՝ առանց մէկը միւսէն զատելու խնամէ զանոնք։ Արդարեւ, մէկուն պակասը, թերացումը, վնասումը կ՚ազդէ միւսին, եւ այսպէս պէտք չէ մէկը միւսին նկատմամբ գերադաս նկատել:

ԿԵՆԴԱՆԻ ՄԵՌԵԱԼ ՄԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Համաշխարհային գրականութեան մէջ յայտնի դէմքերէն ամերիկացի գրող Էրնեստ Հեմինկուէյ իր աշխատութիւններէն մէկուն մէջ կ՚ըսէ. «Ծերութիւնը յաղթանակ չէ. այն պարտութիւն է, որ կու գայ կամաց կամաց»։

ԱՂՕԹՔԻ ՄԻՈՒԹԻՒՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Որովհետեւ ուր որ երկու կամ երեք հոգի հաւաքուին իմ անունովս, ես հոն եմ՝ անոնց միջեւ». (ՄԱՏԹ. ԺԸ 20)։
Ո՜րչափ ալ մարդոցմով շրջապատուած ըլլայ մարդ, ծանօթ կամ օտար մարդոցմով՝ առանձին կը քալէ կեանքի ճամբով։ 

ՍՈՒՐԲ ԿԸ ՊԱՀԵՆՔ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մի քանի շաբաթներ առաջ Երեւանի մէջ փոքր խումբով մը ներկայացուցինք գրող եւ մանկավարժ Թլկատինցիի «Կտակը» թատերգութիւնը. նիւթը պարզ ու իրապաշտ է: Սողոմոն աղա՝ մահամերձ ծերուկ մըն է, որ ունի երկու զաւակ՝ Սարգիս եւ Համբարձ անուններով. անոնց կողքին ունի երկրորդ կին մըն ալ՝ տիկ. Եղսօ:

ՔՐԻՍՏՈՍՈՎ ՉԿԱ՛Յ ՎԱԽ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Քրիստոս, իր կեանքի օրինակով, երկչոտութիւնը համարձակութեան եւ վախկոտութիւնը քաջութեան վերածեց։ Յիշենք 11 աշակերտները՝ որոնք ծակեր փնտռեցին պահուըտելու համար եւ իրենց վախէն լքեցին եւ ուրացան իրենց Տէրը՝ վարդապետը՝ երբ Ան կը ձերբակալուէր, կ՚ամբաստանուէր, կը ծեծուէր, երբ Ան մեծապէս կը կարօտէր իրենց ներկայութեան, ընկերակցութեան եւ մխիթարութեան։

Էջեր