ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Դարերէ ի վեր անորոշութիւններու՝ անստուգութիւններու՝ ցաւերու եւ զրկանքներու բեռին տակ հեծող ժողովուրդներ՝ նոր կեանք եւ նոր հոգի ստացան Յիսուսի գետայորդող մխիթարութիւններէն, անոր փրկաբաշխ շնորհներէն, եւ Աւետարանի քարոզութեան ունկնդիրները Երկնաւոր Հօր խանդաղատանքը կը զգային իրենց մէջ, եւ հոգեւոր կեանքով մը կը վերածնէին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Կասկած չունինք, թէ թատրոնը մշակոյթի ամենէն կարեւոր սիւներէն մէկն է, կենդանի արուեստ մը, որ կը գերազանցէ ժամանակը: Մշակութային երես մը, որ իր զանազան ձեւերով կեանքն ու ընկերային կեանքը կը ներկայացնէ հանդիսատեսին, կապ մը ստեղծելով մարդուն եւ մարդուն միջեւ, փոխանցելով գաղափարներ, զգացումներ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կեանքի մէջ կան մոլորութիւններ, որոնք արգելք կը հանդիսանան մարդուն հանգիստ եւ հանդարտ կեանք մը ապրելուն։
Այս մոլորութիւններու առաջինն է՝ անհամբերութիւնը։ Ուստի, անհամբերութիւնը արգելք մըն է ողջամիտ եւ ուղիղ խորհելու. մարդ երբ անհամբեր է, կը հեռանայ ճշմարտութենէն եւ կը սկսի մտածել աննպաստ հաւանակութիւններու վրայ. կասկածոտ եւ երկմիտ՝ յոռետեսութեան մէջ կը տառապի։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Դուք երբեւէ փորձա՞ծ էք օտարին մէջ ծանօթը փնտռել եւ կամ նոյնիսկ անծանօթ մեղեդիի մէջ հայկական ելեւէջներ որսալ. նոյն զգացումն ու յուզումները մեր նախահայրերը ապրեցան գրեթէ ամէ՛ն օր. կատաղի ձեւով կառչած մնացին իրենց արմատներուն եւ օտարին կողմէ նուազագոյն ազդեցութիւնն անգամ իրենց հայրենասիրութեան հանդէպ դաւաճանութիւն մը նկատեցին. օտար ափերու մէջ անոնց միակ սփոփանքն ու մխիթարութիւնը իրենց հայկականութիւնն ու անցեալին յուշերն էին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ի՞նչ է Խաչը, Յիսուս ինչո՞ւ խաչուեցաւ։
Արդարեւ, Խաչը պարզ կախազարդ մը չէ՛, այլ՝ խորհո՛ւրդ մը։ Խաչը կը վերարժուի առիթի մը՝ ան միցո՛ջ մըն է։ Խաչի ճամբան՝ կեանքի ճամբա՛ն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աչքդ բաց գոցէ եւ արդէն ուր որ է աւարտին կը հասնի 2024 տարեթիւը. տարի, որ Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Արամ Ա. Կաթողիկոսին կողմէ հռչակուեցաւ որպէս «Մարդուժի պատրաստութեան տարի»: Այսօր, այս հռչակումէն անցած է 276 եւ ընդամէնը մնացած 88 օրեր։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պօղոս առաքեալ կը գրէ. «Ուրախ եղէք, նորէն կ՚ըսեմ, ուրախ եղէ՛ք»։ Արդարեւ, ամէն պարագայի, ամէն հոգեվիճակի մէջ եւ միշտ ուրախ ըլլալ դիւրին չէ, նոյնիսկ անկարելի, քանի որ կեանքը յաճախ անակնկալներով եւ թէ նեղութիւններով, դժուարութիւններով լեցուն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Գուցէ շատեր լսած չըլլան հայ պատմաբան ու վիճակագիր Ա-Դո-ի մասին (իսկական անունով Յովհաննէս Տէր-Մարտիրոսեան), որ հասարակական գործիչ ըլլալով հանդերձ իր ժամանակը տրամադրած է գրելու հայ ժողովուրդի տնտեսական, ընկերային եւ ազգագրական պայքարի իրավիճակներուն մասին:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կարդալու համար գիրք մը կը փնտռէի գրադարանիս մէջ, հոն հանդիպեցայ մեր հանգուցեալ գրչեղբօր «վարպետ» Վարուժան Քէօսէեանի «Պատրիարքական Աթոռի պատմութիւնը» գիրքը։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Նախապէս մի քանի յօդուածներու մէջ խօսած ենք ուսուցիչի կարեւորութեան մասին, յստակ տարբերութիւն դնելով դասատուին եւ ուսուցիչին միջեւ. ուսուցիչի մը ազդեցութիւնը կրնայ ամբողջութեամբ փոխել աշակերտի մը կեանքը, հեռանկարն ու նպատակները, ունին ուժը փոխելու աշակերտի հայեացքն ու իմաստաւորելու իրենց ձգտումները, ձգելով տպաւորութիւններ, որոնք կը ձեւաւորեն թէ՛ անձը եւ թէ ապագան:
