ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ո՞ւր է, ո՛վ մահ, քու խայթոցդ, ո՞ւր է, ո՛վ գերեզման, քու յաղթութիւնդ». (Ա ԿՈՐՆԹ. ԺԵ 55)։
Մահը աւարտն է երկրաւոր կեանքին։ Մահուան դիմաց՝ մարդկային գոյութեան առեղծուածը կը հասնի իր գագաթնակէտին։ Մարմնական մահը որոշ իմաստով բնական երեւոյթ է, սակայն հաւատքի աչքով՝ ան իրականին մէջ «մեղքին թոշակն է». (ՀՌՈՄ. Զ 23), (ԾՆՆԴ. Բ 17)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քրիստոնեայ աշխարհին համար Զատիկը հաւատքի, յարութեան եւ Տիրոջ յիշատակը ոգեկոչելու խորհուրդը կրող տօն է, սակայն հայ ժողովուրդին համար՝ մանաւանդ անցեալին, ունեցած է եւ ունի աւելի ազգային նշանակութիւն՝ քան հոգեւոր:
ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ես եմ յարութիւնը եւ կեանքը։ Ան որ ինծի կը հաւատայ, թէեւ մեռնի՝ պիտի ապրի՛». (ՅՈՎՀ. ԺԱ 25)։
Երեք հսկայական գամ կախուած պահեցին Յիսուս Քրիստոսը խաչին վրայ։ Այս երեք գամը՝ երեք անտեսանելի գամը ամուր պահեցին մեր Փրկիչը անարգ խաչին վրայ։
ՍԵՒԱՆ ՏԷՅԻՐՄԵՆՃԵԱՆ
Այս բառի մէջ է պահուած մեր կեցութեան հիմքը։ Յարութեան հաւատքը կ՚իմաստաւորէ հայու կեանքը։ Անդրադառնանք կամ ոչ, գիտակցինք կամ ոչ, ինչպէս կ՚ըսէ Գարեգին Բ կաթողիկոսը, «մեր ապագայի վերաբերեալ վճիռը խաւարինն ու մահուանը չէ, այլ կեանքինն ու յարութեանը»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Պէտք է ընդունիլ, որ հարցազրոյցի միւս խօսակիցը՝ Ալիս Մատլէնեան շատ աւելի հաւասարակշռուած ու իրատեսութեամբ հանդէս կու գայ. անոր խօսքերը հեռու են կաղապարուած գաղափարախօսականներէն. Լոս Անճելըս բնակող հայուհին իր հարցազրոյցին մէջ խօսելով իր գաղութին մասին կ՚ըսէ.-
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Դէպի երկիր» երթալու սուտին մասին խօսելէ ետք կը շարունակենք հարցազրոյցը լսել. Տիկ. Սեդա Խալիկեան կը շարունակէ. «Ամէն տեղ չէ, որ մենք հայ դպրոց ունինք: Հայ ծնողը անօթի կը մնայ, բայց կը ձգտի, որքան ալ միջոցներ պէտք ըլլան, իր զաւակը հայ դպրոց ղրկել, որուն բոլոր ծախքն ու պետական տուրքը մենք կը վճարենք»:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ադամը՝ առաջին, իսկ երկրորդ Ադամը՝ Յիսուս։ Գրիգոր Տաթեւացի (1346-1409 թթ.), առաջին եւ երկրորդ Ադամի համեմատութիւնը կը ներկայացնէ հետեւեալ տողերով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Իրականութեան մէջ մեր օրերուն թէեւ այդ մէկը «պարզ» ըլլալ կը թուի, սակայն, իրականութեան մէջ աշխարհի ամենէն մեծ անբախտութիւններէն մէկն է զաւակին հօրը լեզուն չգիտնալը. ողբերգութիւն մը պարզապէս՝ որ յաճախ հարցականի տակ կրնայ դնել գոյութեան իմաստը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Սուրբ Յարութեան տօնական շրջանին մուտքն է՝ «Ղազարու յարութեան յիշատակ»ը, իբր նախերգանք Փրկչին Յարութեան հրաշալի՜ դէպքին. անիկա փրկագործական մեծ եղելութեան առաջնորդող ակնարկութիւն մըն է լոկ եւ ո՛չ թէ տօնը Ղազարու եւ երկու քոյրերուն, որ կը կատարուի առանձինն։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Անցեալներս թատերական ընթերցումի մը պահուն կարդացինք Լեռ Կամսարի «Աստուած կը լսէ ամենօրեայ զեկուցում» խորագրեալ երեւակայական պատմուածքը, որուն մէջ Աստուած ջղայնանալով Արսէն Վրդ. Ղլտճեանի (ապրած 1868-1943 թուականներուն) պահուածքէն, օրուան կաթողիկոսին հետեւեալը կը հաղորդէ. «Ըսէ՛ք կաթողիկոսին, թող լուսաւորչական եկեղեցին կղպէ ու երկինք գայ:
