ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի շաբաթներ առաջ Փարիզի մէջ վերանորոգուեցաւ Հայաստանի Առաջին հանրապետութեան առաջին արտաքին գործոց նախարար, Հայաստանի երկրորդ վարչապետ Ալեքսանդր Խատիսեանի շիրմաքարը եւ այս մէկը բնականաբար մտածել տուաւ, թէ ինչո՞ւ նման պետական գործիչ մը՝ որ մեծ դեր ու տեղ ունեցած է Հայաստանի պատմութեան մէջ, իր մահէն 80 տարիներ ետք կը շարունակէ հանգչիլ օտար հողի մէջ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Փաստարկութիւններու եւ փաստերու արդար կերպով արժեւորութեամբ միա՛յն կարելի է հասնիլ արդարութեան։ Այս իրողութեան իբրեւ ապացոյց առնենք ընկերաբանական ամենապարզ երեւոյթ մը. ենթադրենք, թէ մարդ մը սպաննուած գտնուեցաւ իր անկողնին մէջ։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Այնպէս ինչպէս աշխարհի, նոյնպէս հայ ժողովուրդի մէջ եւս եղած են անձնաւորութիւններ, որոնք հռչակաւոր դարձած են իրենց գուշակութիւններով: Անշուշտ, բոլորը գուշակութեան համար չեն ճանչցուած «կախարդ». անոնցմէ շատեր, որոնք որոշ գուշակութիւններ ըրած են, եղած են նոյնիսկ սուրբեր եւ որպէս վերջաբան մեր այս յօդուածաշարքին կ՚ուզենք յիշել զանոնք:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Ո՛վ Հայր իմ, եթէ կարելի է, թող այս գաւաթը ինձմէ անցնի, բայց ո՛չ թէ ինչպէս ես կ՚ուզեմ, հապա ինչպէս դուն կ՚ուզես». (ՄԱՏԹ. ԻԶ 39)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մոգերը մարդկային պատմութեան մէջ կարեւոր դեր ունեցած են դեղագործութեան եւ բժշկութեան ոլորտին մէջ, որովհետեւ մոգերու հաւատացող մարդկութիւնը հաւատացած է, որ շատ մը հիւանդութիւններ որ մարդոց համար բուժելը հնարաւոր չէ, հնարաւոր կրնայ ըլլալ անտեսանելի ուժերու համար, այդ իսկ պատճառով իրենց հիւանդութիւններուն համար դիմած են մոգերու:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Յիսուս Քրիստոս անձամբ մեզի ցոյց կու տայ երանելի մարդոց դասակարգեր՝ որոնք կը ներկայացնեն քրիստոնեայի մը գլխաւոր շնորհները։ Մատթէոսի Աւետարանին Ե. գլխուն 3-12 համարներու մէջ դասուած այս շնորհներուն եօթներորդը կը պատկանի անոնց՝ որոնք խաղաղասէր են եւ խաղաղութիւ կ՚ընեն. (ՄԱՏԹ. Ե 9)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայաստանի Հանրապետութեան մէջ ինչպէս աղանդաւորական շարժումները, այնպէս ալ քիչ չեն թիւը գուշակութեամբ զբաղողներուն, որովհետեւ այնքան ատեն որ կայ հաւատացող՝ պիտի ըլլան նաեւ այդ հաւատքը շահագործողներ։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Հայոց երկրորդ եւ ամբողջական դարձը Դ. դարու սկիզբին կատարուեցաւ Գրիգոր Պարթեւի ձեռքով՝ որ իր կատարած գործին համար «Լուսաւորիչ» կոչումը ստացաւ։ Այս պատմական եւ պատուական դէպքին նկարագրութիւնը կու տայ մեզի Ագաթանգեղոս, իսկ մեր միւս պատմիչներ կը հետեւին անոր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երազներն ու կանխատեսումները մոգական այս «արհեստ»ին համեմատած շատ աւելի մեղմ ու «անմեղ» կը թուին ըլլալ, որովհետեւ այս մէկը իր մէջ «ամենակարող» ըլլալու համոզումով կը լեցնէ մոգը՝ կարծելով, որ իրենց համար անհնարին բան գոյութիւն չունի:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Տէրը իմ հովիւս է…». (ՍԱՂՄ. ԻԳ)։ Եւ իրապէ՛ս Տէրը մեր հովիւն է. մեր բարի, մեզ սիրող եւ ամէն գնով հոգալու եւ խնամելու պատրաստ, այսինքն միշտ ներկա՛յ Հովիւն է։ Այս իմաստով «Աստուած» բառը կը նշանակէ այն՝ որ «աստ» է, այսինքն «հոս» է՝ ներկա՛յ։
