ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Վերջերս կազմուած գրական հաւաքոյթի մը ընթացքին տարիներու ծանրութեամբ մտաւորական մը խօսք առնելով փորձեց ներկաներուն մէջ սերմանել այն համոզումը, որ մեր ազգին մերօրեայ վիճակը՝ հակառակ տագնապներուն եւ անկումային դրութեան այնքան ալ թշուառ չէ եւ դիտել տուաւ, որ այսօր ի յայտ եկած է շատ աւելի գիտակից, իր ինքնութեան մէջ անշեղ սերունդ մը՝ որ իր մէջ աւելի հայրենասիրութիւն կը կրէ քան անցեալի սերունդները:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեծ պահքի երրորդ կիրակին «Անառակին» կիրակին է, ուր կը պատմուի անառակ որդիի մը, հօրը եւ անառակին եղբօր յարաբերութիւնները՝ որոնցմէ կարելի է քաղել բազմաթիւ հոգեւոր դասեր։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Հայ ժողովուրդը իր դարաւոր պատմութեան ընթացքին ապացուցեց, որ ինք առասպել է, յաւերժութեան խորհրդանիշ մը. կրնայ թուիլ, որ «յաւերժութեան խորհրդանիշ»ը ազգը «բարձրացնել»ու համար ըսուած խօսք մը ըլլայ, սակայն, ճշմարտութիւնը այդպէս չէ. պարզապէս մեր ազգը նման է այն ծերունիին, որ հողին կը յանձնէ զաւակներ ու թոռներ, կը սկսիս մտածել, որ ահաւասիկ վերջն է, կորուստը անխուսափելի է, բայց ինչ որ անբացատրելի հրաշքով դարձեալ կ՚ապրի։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մեր գրութեան խորագիրը «յուսահատութիւն» գրել յարմար նկատեցինք, քանի որ երբ բժշկութեան համար կ՚աղօթենք մեր հիւանդութիւններուն համար, պէտք է գիտնանք, որ ամենածանր հիւանդութիւնը՝ յուսահատութի՛ւնն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն մօտաւորապէս 23 տարիներ առաջ, երեքշաբթի, 11 սեպտեմբեր 2001 թուականին, Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներու Նիւ Եորք նահանգին մէջ տեղի ունեցաւ յայտնի «9/11» գործողութիւնը, որ չես գիտեր ինչո՞ւ, ամբողջ աշխարհին վրայ մեծ ազդեցութիւն մը ունեցաւ. մէկէն ի մէկ խոր ազդեցութիւն մը ձգեց ու յանկարծ աշխարհը ամբողջ զգաց ահաբեկչութեան դաժանութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Ապաշխարութիւնը խորհուրդ մըն է. անոնք որոնք կը մօտենան Ապաշխարութեան խորհուրդին, Աստուծոյ դէմ գործած իրենց վիրաւորանքին՝ որով վշտացուցած են զԱյն, Աստուծոյ ողորմութենէն կ՚ընդունին ներումը եւ միաժամանակ կը հաշտուին իրենց մեղքով վիրաւորած Եկեղեցւոյ հետ, որ մարդասիրութեամբ, բարի օրինակով եւ աղօթքներով, ողորմութեամբ եւ պահքով կը սատարէ իրենց դարձին։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մերօրեայ երիտասարդութիւնը ինչքա՞ն հպարտութեամբ կը մօտենայ իր սեփական ինքնութեան՝ չենք գիտեր, սակայն, ակնյայտ է, որ հակառակ բոլոր դժուարութիւններուն ու մարտահրաւէրներուն՝ տակաւին կը գտնուի փոքրամասնութիւն մը, որ կը շարունակէ տառապիլ այն հիւանդութեամբ, որ կը կոչուի հայութիւն, կը կոչուի ազգասիրութիւն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Արթուն կեցէք եւ աղօթք ըրէք, որպէսզի փորձութեան մէջ չմտնէք». (ՄԱՏԹ. ԻԶ 41)։
Յիսուս երբ Ձիթենեաց լեռը ելաւ՝ Գեթսեմանի պարտէզը սկսաւ աղօթել, աշակերտներն ալ իր ետեւէն գացին, անոնց ըսաւ. «Աղօթք ըրէք որպէսզի փորձութեան մէջ չմտնէք». (ՂՈՒԿ. ԻԲ 40)։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մարդկութեան անցեալը որպէս հայելի մեզի ներկայացնող պատմութիւնը լոկ շարք մը անուններու եւ անթիւ պատերազմներու եւ ողբերգութիւններու անդունդ մըն է եւ այդ իսկ պատճառով պատմութեան էջերուն մէջ պատերազմները աւելի յիշուած են՝ քան խաղաղութիւնը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Նորոգող հնութեանց, նորոգեա եւ զիս, նորոգ զարդարեա». (Երգ աղօթական Տեառն Ներսէսի Հայոց Կաթողիկոսի)։ Մեծ պահքի շրջանը նորոգուելու՝ «նոր մարդ»ը ստեղծելու շրջանն է։
