Ի՞ՆՉ ԸՐԱՒ ՈՐ ԵԿԵՂԵՑԻՆ… (Բ.)
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 97 տարիներ առաջ՝ 20 փետրուար 1928 թուականին, Գահիրէի մէջ շինուած Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ շինութեան առիթով «Լուսարձակ» շաբաթաթերթը Բ. տարի, թիւ 64-ի հրատարակութեան մէջ կը գրէ.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մեր թուականէն 97 տարիներ առաջ՝ 20 փետրուար 1928 թուականին, Գահիրէի մէջ շինուած Ս. Գրիգոր Լուսաւորիչ եկեղեցւոյ շինութեան առիթով «Լուսարձակ» շաբաթաթերթը Բ. տարի, թիւ 64-ի հրատարակութեան մէջ կը գրէ.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կոնստանդին Թ. խաղաղ ճանապարհով Անիին տիրելու համար 1044 թուականին Գագիկը Պոլիս հրաւիրեց։ Երիտասարդ թագաւորը վտանգը զգալով՝ չէր փափաքեր երթալ.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի օրեր առաջ, ԺԱՄԱՆԱԿ-ի մեր գործընկերներէն Վարանդին հետ ներկայ գտնուեցանք «Պետութիւն-եկեղեցի փոխյարաբերութիւնները հայոց պատմութեան ընթացքին» խորագրեալ բանախօսութեան, այն սպասումով, որ ըլլայ անաչառ պատմական վերլուծութիւն մը՝ ինչ որ հեռու էր մեր ակնկալութենէն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Կայսեր ընծաներով վարձատրուած՝ Պետրոս կաթողիկոս վերադարձաւ Հայաստան, բայց 1024 թուականներուն ան հեռացաւ Սեբաստիոյ Սենեքերիմ թագաւորի մօտ եւ այնտեղ մնաց մինչեւ 1029 թուականը, երբ առ ժամանակ Կարսի Աբաս թագաւորի մահուան առթիւ վերադարձաւ Անի։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Պետրոս Ա. Գետադարձ (1019-1058թթ.) կաթողիկոս դարձաւ ծանր եւ աղէտալից շրջանի մը մէջ՝ երբ հայրենիքի եւ եկեղեցւոյ վիճակը ԺԱ. դարու երկրորդ քառորդէն սկսած, քայքայուեցաւ՝ տարագիր եղաւ հայ ժողովուրդը իր հայրենի երկրէն.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Երկարաշունչ յօդուածաշարքէ մը ետք հասանք Լինքընի նամակի վերջին նախադասութեան. «Տես, թէ ի՛նչ կրնաս ընել». այս տողին մէջ ամփոփուած է ուսուցիչի մը պարտաւորութիւնը.
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Սորվեցուր անոր հաւատա՛լ ինքն իր անձին. այլապէս ան պիտի հաւատայ մարդոց».
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Խղճմտանքին կրթութիւնը ամբողջ կեանքին պարտականութիւնն է։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
«Թող ան համբերութիւն ունենայ խիզախ ըլլալու»։ Աշակերտական կեանքին համար համբերութիւնը կարեւոր է, որովհետեւ աշակերտը շատ բան կ՚ուզէ ձեռք բերել եւ ակնթարթի մը մէջ, սակայն կեանքը ամէն բան անմիջապէս չի տարմարդուն:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ, անուրանալի ճշմարտութիւն մըն է, թէ՝ միշտ հետամուտ է եղած նախ՝ ուրիշներուն սխալները տեսնելու, մատնանշելու, քննադատելու, դատապարտելու եւ այսպէս յաճախ ուրիշներու հետ զբաղելու։