Հոգե-մտաւոր

ՄԵՐ ԳՐՈՂՆԵՐՆ ՈՒ ՕՏԱՐ ԲԱՌԵՐԸ (Դ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն 149 տարիներ առաջ՝ 1874 թուականին Յակոբ Պարոնեան կը սկսի խմբագրել «Թատրոն» գրական-երգիծական հանդէսը, որ հայերէնի կողքին լոյս կը տեսնէ նաեւ հայատառ թրքերէնով եւ թրքախառն հայերէնով:
Պէտք է նկատի ունենալ, որ հայերը Պոլսոյ մէջ յայտնի էին նաեւ իրենց թատերական կարողութիւններով եւ նոյնիսկ շատ մը փաշաներ հայկական խումբեր կը հրաւիրէին իրենց առիթները ճոխացնելու համար. նոյնիսկ հրապարակային տօնախմբութիւններու ժամանակ կարեւոր տեղ կը տրուէր հայ թատերախումբերուն եւ հետեւաբար, ինչպէս նաեւ բնականաբար, հայ թատերախումբերը հայերէն ներկայացումներու կողքին կը ներկայացնէին նաեւ թրքերէն թատրերգութիւններ:

ՄՇԱԿՈՒԹԱՅԻՆ ԱՒԵՐԱԿՆԵՐ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Հետաքրքիր միտքեր եւ անոնց աչքերը կը տեսնեն թէ՛ հռովմէական եւ թէ միջնադարեան ժամանակներէ մնացած «աւերակ»ները՝ դղեակներու եւ այլազան շէնքերու՝ որոնք մինչեւ այսօր կը պահեն իրենց ճարտարապետական յատկանշական գիծերը։ Դղեակին պաշտպանութեան առաջին գիծը բնութիւնը հայթայթած է իր դիրքովը. երկրորդը՝ ճարտարապետութիւնը՝ իր հաստ եւ հաստատուն պատերովը, աշտարակներովը. երրորդ՝ մարդկային ռազմական հնարամտութիւնը՝ խրամատներու ցանցով մը եւ ջրաբաշխական մեքենականութիւնով, եւ այլն։

ՄԵՐ ԳՐՈՂՆԵՐՆ ՈՒ ՕՏԱՐ ԲԱՌԵՐԸ (Գ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կը խօսինք գրականութեան մէջ գործածուող թրքերէն բառերու մասին, սակայն կը մոռնանք, որ կար ժամանակ, երբ Պոլսոյ մէջ տարածուած էր նաեւ հայատառ թրքերէն գրելու ախտը. հայատառ թրքերէնով գրեցին նոյնիսկ շատ մը անուանի դէմքեր. օրինակի համար, Յակոբ Պարոնեան, Երուանդ Օտեան:

ԱՂՕԹՔԻ ԶՕՐՈՒԹԻՒՆԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Աղօթքը սրտին եռանդն է. պարզ նայուածք մը ուղղուած դէպի Երկինք… գոչ մը գիտակցութեան եւ սիրոյ՝ ցաւի եւ վիշտի ծոցէն, նմանապէս ուրախութեան ծոցէն, բաներ մը մեծագոյն՝ որ կ՚ընդլայնէ եւ կը միացնէ մեզ Յիսուսի»։

ՆԱԽԱՆՁԻ ՄԱՍԻՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Նախանձ». զգացում մը՝ որ այնքան վատ, այնքան չար եւ նոյնքան վնասակար, միայն վնա՛ս կը պատճառէ ենթակային։
Սուրբ Յովհան Ոսկեբերան նախանձի մասին հետեւեալը կ՚ըսէ. «Մենք երբ իրարու դէմ կը կռուինք, մեր մէջ մախանքն է, որ մեզ իրարու դէմ կը լարէ…։ 

ՄԵՐ ԳՐՈՂՆԵՐՆ ՈՒ ՕՏԱՐ ԲԱՌԵՐԸ (Ա.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂ­ԼԵԱՆ

Յաճախ կը բողոքենք ու կը քննադատենք, թէ Հայաստանի մէջ այսօր, նոյնիսկ պետական մակարդակի վրայ հայերէն շատ մը բառերու փոխարէն կը գործածուի ռուսերէն եւ օտար բառեր: Սակայն այդ մէկը միայն Հայաստանի համար յատուկ չէ. կամայ թէ ակամայ մարդ իր շրջապատէն ազդուելով իր մայրենի լեզուն կ՚աղաւաղէ. Լիբանանի կամ Սուրիոյ մէջ ապրող հայը արաբերէն, Ամերիկա ապրողը՝ անգլերէն եւ Պոլիս ապրողը բնականաբար թւրքերէն բառեր պիտի խառնէ իր առօրեայ խօսակցութեան մէջ:

ՀՈԳԵՀԱՆԳՍՏԵԱՆ ՊԱՇՏՕՆ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Տաղաւար տօներու յաջորդող երկուշաբթի օրեր հանգուցեալ հաւատացեալներուն համար հոգեհանգստեան պաշտօն կը կատարուի։ Ի՞նչ է «հոգեհանգիստ»ը։
Հոգեհանգիստը աղօթքի արարողութիւն մըն է, որ կը կատարէ Եկեղեցին՝ Քրիստոսով ննջող իր անդամներուն հոգիներուն համար։

ԱՍՏՈՒԱԾԱՄՕՐ ՎԵՐԱՓՈԽՈՒՄԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔՀՆՅ. ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Եթէ զիս գտցես՝ Տիրամայր, թէ ինձ ողորմեսցիս՝ սրբուհի, թէ զկորուսեալս շահեսցիս՝ անարատ, թէ զհարթուցեալս յանձանձեսցես՝ երջանիկ, թէ զամաչեցեալս յառաջ մատուսցես՝ բարեշնորհ…». (Գրիգոր Նարեկացի, Աղերս առ Տիրամայր Ս. Աստուածածինն. Բան 2)։

ԿԱՌԱՏԱՆ ՀԱՅԵՐԷՆԸ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Կէս գիշերը անցած էր, երբ մարդ ու կին անգամ մը եւս վերսկսան արդէն իսկ աւանդական դարձած իրենց կռիւը. կինը յուսահատութեամբ նոյն յանկերգը կը կրկնէր, մինչ ամուսինը հոգոց մը հանելով դժգոհելով կը խոստանար կատարելապէս ի գործ դնել կնոջ կողմէ բարձրաձայնուած բոլոր հրահանգները:

Էջեր