Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ազգեր, որոնք կը յայտնուին եւ իրենք զիրենք կը գտնեն մրցակցող ուժերու եւ հակասական շահերու միջեւ, պարտին իրենց քայլերն ու որոշումները լաւապէս ընտրել, որովհետեւ քաղաքականութիւն ըսուածը տարբերութիւն չունի ճատրակէն, որուն իւրաքանչիւր քայլը կրնայ ապագայ դրական կամ ժխտական ելքը որոշել:

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան երէկ հիւրընկալեց «Eski İstanbul Sesleri» խումբի ներկայացուցիչները, որոնք փութացած էին մօտալուտ համերգի մը հրաւէրը ուղղելու։

Նիւ Տելհիի մէջ նախընթաց օր տեղի ունեցաւ Հայաստան-Հնդկաստան-Իրան եռակողմանի ձեւաչափով խորհրդակցութիւն մը։ Իր տեսակին մէջ երկրորդ այս խորհրդակցութիւններուն ընթացքին Հայաստանի պատուիրակութիւնը գլխաւորեց արտաքին գործոց նախարարութենէն Անահիտ Կարապետեան։

Թերթս հրատարակութեան յանձնելու պահուն խոր ցաւով վերահասու եղանք, թէ իր մահկանացուն կնքած է «Արաս» հրատարակչատան հիմնադիրներէն Եդուարդ Թովմասեան, որ տասնամեակներէ ի վեր այդ կառոյցի սիւներէն հանդիսացած էր։

ԱՐԱ ԳՕՉՈՒՆԵԱՆ

Մահուան առաջին տարելից, ծննդեան ութսունամեայ յոբելեան. համընկնած թուականներու խորհուրդէն անդին անժամանցելի ներդրում հայոց պետական մտքին:
Բաբգէն Արարքցեան կ՚ոգեկոչուի բիւր յարգանքով՝ մինչ ժամանակներու մէջ կը վերարժեւորուին իր հեռատեսութիւնն ու կշիռը, որոնք կ՚առանձնանան պատմութեան մէջ:

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Գանատայի հայոց թեմի հոգեւոր հովիւ Տ. Միւռոն Քհնյ. Սարգիսեան համոզուած է, թէ Գանատա հասնող հայերը մեծամասնութեամբ կ՚ուզեն գանատացի դառնալ, քան թէ հայ մնալ եւ այդ մէկը մեծ ցաւ է։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Աշխարհասիրական ներքին զգացումներէ տարուող մարդը ձայն մը միայն կը լսէ իր մարմնական ականջներով. «Ի՛մս է»։ Թէեւ խղճին ձայնը կ՚ընդդիմանայ, բայց ի զուր, քանի որ շահասիրական ներքին զգացումներուն ձայնը, դժբախտաբար, կը խափանէ խղճին ձայնը։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

Ներկայիս բազում ուսումնասիրութիւններու կեդրոնին է «ուղեղի փտածութիւն» հասկացութիւնը, որ Օքսֆորտի համալսարանի կողմէ ընտրուած է որպէս տարուայ բառը։
Ի՞նչ է ուղեղի փտածութիւնը:
Ուղեղի փտածութիւնը կը սահմանուի որպէս մարդու մտաւոր կամ հոգեկան առողջութեան ենթադրեալ վատթարացում մը։ 

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Երէկուան մեր գրութեան մէջ փորձեցինք խօսիլ մարդկային զգացումներու մասին, յստակ տարբերութիւն մը դնելով սիրտին եւ ուղեղին, ցանկութեան ու տրամաբանութեան միջեւ, սակայն, այդ բոլորը ծնունդ տուին այլ հարցի մը. ուրկէ՞ կու գայ յիշողութիւնը. ինչո՞ւ համար կը յիշենք դէպքեր՝ որոնք անկարեւոր են եւ կամ դրուագներ, որոնց յիշողութիւնը ցաւ կրնայ պատճառել մարդուն: