Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Աւելի քան դար մը առաջ, Յովհաննէս Թումանեան գրի կ՚առնէր իր յայտնի «Մահը մերն է, մենք մահինը, մարդու գործն է միշտ անմահ» տողերը, սակայն վերջերս կ՚անդրադառնամ, որ մեր ազգին մէջ հոգի կու տայ նաեւ գործերն ու մարդուն արժէքը. մոռացութեան կը տրուին նաեւ անձեր, որոնք մօտիկ անցեալին կը պատկանին:

Անգլիոյ Թագաւորական պարտիզագործական ընկերութեան կողմէ իրականացուած ուսումնասիրութեան մը համաձայն՝ պարտիզպանութեամբ զբաղող երեխաները աւելի յաջող եւ խելացի են՝ քան միւսները։

Արցախի հերոս եւ նախկին Անվտանգութեան խորհուրդի քարտուղար Սամուէլ Պապայեան յայտարարեց. «Մեծ քայլերով կ՚երթանք դէպի պատերազմ»։

Արարատ Միրզոյեան ԱՆթալիայի մէջ՝ Ճէյհուն Պայրամովի հետ Պերլինի երկօրեայ քննարկումներու աւարտին:
Պերպոք. «Հայաստան եւ Ատրպէյճան կ՚ընթանան խաղաղութեան պայմանագրի խիզախ ու դժուարին ճանապարհով»:

Երեւանի Մատենադարանի ղեկավար կազմի ներկայացուցիչները հիւրընկալուեցան Անթիլիասի մէջ:
Հայկական ձեռագրական ժառանգութեան վերարժեւորման, գրչական կեդրոններու միջեւ գործակցութեան որոնումներ:

Հռովմէական Կաթոլիկ Եկեղեցւոյ Քահանայապետ Ֆրանսիսքոս Ա. Սրբազան Պապի ընտրութեան եւ գահակալութեան 11-րդ տարեդարձը երէկ քաղաքիս մէջ նշուեցաւ հանդիսաւոր արարողութիւնով մը։ Այս առթիւ, Հարպիյէի Սեն թ՚Էսփրի լատին կաթոլիկ եկեղեցւոյ մէջ մատուցուեցաւ գոհաբանական Ս. Պատարագ մը, որ համախմբեց քաղաքիս քրիստոնեայ յարանուանութիւններու հոգեւոր առաջնորդները։

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Մեծ պահքի տասնութերորդ օրն է:
Երէկուան մեր գրութեան մէջ տեսանք, թէ ո՛րն է Աստուծոյ ընդունելի եղող պահեցողութիւնը. «Իմ ընդունած ծոմապահութիւնս՝ անիրաւութեան կապերը քակելը, լուծին կապերը թուլցնելը, հարստահարութիւն կրողները ազատ թողուլը, ամէն լուծ կտրելը, հացդ անօթիին բաժնելը, թափառական տնանկները տունդ ընդունիլը, մերկ մը հագուեցնելը ու մարմինդ անտեսելն է» (Ես 53.6-7):

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Նկատի ունենալով որ Մեծ պահքի ճամբորդութեան մէջ ենք տակաւին, այսօրուան մեր սիւնակն ալ պիտի յատկացնենք այդ առիթին: Այսօր, մեր սիրելի ընթերցողներուն պիտի ներկայցնենք լուսահոգի Զարեհ Արք. Ազնաւորեանի մտածումները ապաշխարութեան մասին, քաղուած իր «Հաւատամքի մեկնութիւն»ը աշխատասիրութենէն:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մեր թուականէն ճի՛շդ 120 տարիներ առաջ՝ 1904 թուականին հայ երիտասարդ բանաստեղծ մը իր գրչակից եղբօր գրած մէկ նամակին մէջ կ՚ըսէ. «Ամենէն դժուարին խնդիրը, ինծի համար, բանաստեղծ մը կատարելապէս ուսումնասիրելուն մէջ կը կայնայ: