Արխիւ

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Աստուածամօր պատկերին առաջ կ՚աղօթեմ… Արցունքախառն կը խնդրեմ… 
Տոքթորականի վկայականս նոր ստացած Հայաստանէն Երուսաղէմ կը վերադառնամ։ Զոհողութիւնս շատ մեծ էր։

Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Օրերս, Գերմանիոյ հայոց թեմի առաջնորդ Գերշ. Տ. Սերովբէ Եպիսկոպոս Իսախանեանը դիմատետրի իր էջին վրայ զետեղած էր գրութիւն մը, ուր դիմելով Հայաստանի Հանրապետութեան վարչապետին, մի քանի հարցադրումներ կու տար եւ մի քանի կարծիքներ կը յայտնէր:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

«Սորվեցուր անոր մարդոց հանդէպ ազնիւ ըլլալ»: Շատ մը առաքինութիւններ մարդուն հետ կը ծնին. վարքի եւ նկարագիրի մէկ անբաժան մասը կրնայ ըլլալ բարութիւնը, ազնիւ ըլլալը, ողորմածութիւնը եւ այլն, սակայն, Լինքըն (ինչպէս նաեւ մանկավարժութիւնը) կը հաւատայ, որ այդ մէկը ո՛չ միայն բնածին կրնայ ըլլալ, այլ նաեւ կրթութեան ճամբով կարելի է փոխանցել:

ԵՊՀ-ի երդիքին տակ մանկավարժական ոլորտի սպասաւորներու մասնակցութեամբ կարեւոր ծրագիր:
«Նորարար ուսուցիչ՝ հզօր պետութիւն» խորագրեալ նախաձեռնութեան բացման ելոյթ մը ունեցաւ նախարար Անդրէասեան:

Երեւանի «Մխիթար Հերացի» պետական բժշկական համալսարանը պիտի օժտուի նոր, գերժամանակակից գրադարանով մը։ «Արմէնփրէս»ի հաղորդումներով, համապատասխան նախագծի գործադրութիւնը արդէն սկսած է։

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Քիթին տակէն առանց ընդմիջումի իր յօրինած օփերան կ՚երգէր եւ մատները թըփ-թըփ սեղանին կը զարնէր։ Մինչեւ այսօր չեմ ազատուած թըփ-թըփի բարդոյթէն։ Ակռաներս կը կրճտէի ջղայնութենէս, մայրս ծուռ-ծուռ եւ յանդիմանական նայուածք մը կը նետէր.
-Մէկը չունի, մենք ենք իր ընտանիքը։

ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ

Այս տողերուն մէջ կ՚ուզեմ արտայայտել այն բոլորը, որոնք իբրեւ մտահոգութիւն մտքիս մէջ ամբարած էի ինքնածին, իբրեւ մարմաջ, նաեւ՝ ազնիւ ցանկութիւն եւ տրամադրութիւն: Ազատ երկնքի տակ կ՚ապրինք, բայց կարծես ներկայէն բացակայ ենք: Միւս կողմէ, այս դարու պատմութիւնն ալ հայու մեր դէմքին վրայ բացած է նոր եւ անօրինակ ակօսներ, որոնց իբրեւ արդիւնք՝ մարդկային ամէն տեսակի ցնցումներու ենթակայ դարձած ենք: 

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

«Սորվեցուր անոր արժանապատիւ ձեւով պարտուիլ եւ վայելել յաղթանակը՝ երբ յաղթէ»: Իրականութիւն է, որ մեր ծնողները եւ նոյնիսկ դպրոցը մեզի կը սորվեցնեն, թէ ինչպէ՞ս պէտք է յաջողիլ, սակայն երբեք ակնարկութիւն չեն ընկեր, թէ ինչպէ՞ս պէտք է «ձախողիլ»:

ԱՆՈՒՇ ՆԱԳԳԱՇԵԱՆ

Թէեւ մեր մեծ հայրերն ու մեծ մայրերը որբեր էին, բայց մեր ծնողները շատ հօրաքոյրներ ու մօրաքոյրներ ունէին։
Որբերն ու որբուհիները բոլորը քոյր-եղբայրներ էին։ 
Այդ ե՛ւ հօրաքոյր ե՛ւ մօրաքոյր որբուհիներէն մէկը թանթիկ Աննիկն էր։ Մեր թանթիկ Աննիկը։