Արխիւ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Օճախ» բառը իր բարոյական իմաստով կը նշանակէ՝ ջերմ, մտերիմ միջավայր, հոն՝ ուր մարդ ինքզինք ապահով կը զգայ, անվտանգ եւ վստահութիւն ներշնչող խաղաղ պատսպարան։ Եւ այն տունը, այն ընտանիքը, ուր կը տիրէ խաղաղութիւն, իրերհասկացողութիւն, փոխադարձ վստահութիւն եւ անդամները իրարու կապուած են ճշմարիտ եւ անկեղծ սիրով, «օճախ» կոչել սովորութիւն է դարձած։

Չեխ գրող ու ճանապարհորդ Քարել Հանսայի կողմէ հեղինակուած «Արեւելքի արհաւիրքները» գիրքը այս շրջանին հայերէնի թարգմանուած է՝ Փրակի «Օրեր» համաեւրոպական ամսագրի համահիմնադիր Աննա Կարապետեանի կողմէ։

Հայաստանի եւ Հնդկաստանի պաշտպանութեան նախարարները արժեւորեցին տարածաշրջանի իրադրութիւնը:
Երեւան-Նիւ Տելհի առանցքին վրայ ջանքեր կը գործադրուին՝ համագործակցութիւնը նոր հարթութեան մը վրայ դնելու համար:

Արարատ Միրզոյեան երէկ հիւրընկալեց Ամիր Ապտուլլահիանը, որ պաշտօնական այց մը տուաւ Երեւան:
«Թուրքիա Հայաստանի հետ բնականոնացման գործընթացը պէտք է աւելի ու աւելի քիչ կապէ Հայաստան-Ատրպէյճան բանակցային գործընթացին հետ։ Ընդհակառակն, պէտք է գիտակցիլ, որ Հայաստան-Թուրքիա երկխօսութեան յաջողութիւնը կրնայ դրական ազդեցութիւն գործել Հայաստան-Ատրպէյճան բանակցային գործընթացին վրայ»:

Գահիրէի մերձակայ Անպա Պիշոյ վանքին մէջ ներկայ շաբթուան առաջին կէսին տեղի ունեցաւ Տ.Տ. Արամ Ա. Մեծի Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոսի, Ասորի Ուղղափառ Եկեղեցւոյ Եփրեմ Բ. Պատրիարքի եւ Ղպտի Ուղղափառ Եկեղեցւոյ Թաւատրոս Բ. Պատրիարքին հանդիպումը։

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան նախընթաց օր հիւրընկալեց Ֆէրիգիւղի Ս. Վարդանանց եկեղեցւոյ թաղային խորհուրդի ատենապետ Մանուկ Էօղէրն ու գործակից ընկերները։ Ներկայ էր նաեւ եկեղեցւոյ հոգեւոր հովիւ Տ. Շիրվան Քհնյ. Միւրզեան։

ՊԻԱՆՔԱ ՍԱՐԸԱՍԼԱՆ

2004 թուականին բեմադրուած «Հոուլի թափառող դղեակը»ն ճաբոնցի հանրածանօթ բեմադրիչ Հայաօ Միյազաքիի գլուխգործոցներէն մին է։ Այս անիմէ-ժապաւէնը, որ մշակուած է բրիտանացի յայտնի հեղինակ Տիանա Ուին Ճոնսի համանուն վէպի հիման վրայ, հսկայական լսողական ու տեսողական շոու մըն է, անկասկած։

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Ընդհանուր եկեղեցւոյ պատմութիւնը կը վկայէ, թէ քրիստոնէական նուիրապետութիւնը աստիճանաբար զարգացաւ։ Մինչեւ Գ. դարու սկիզբները միմիայն երեք աստիճան կարելի է տեսնել. «եպիսկոպոսութիւն», «երիցութիւն» եւ «սարկաւագութիւն». իսկ Գ. դարուն արդէն որոշակի յիշատակուած կը տեսնուի նուիրապետութեան (hiérarchie) միւս խոնարհագոյն աստիճաններն եւս, այն է՝ «կիսասարկաւագութիւն», «ջահընկալութիւն», «երդմնեցուցիչ», «ընթերցող» եւ «դռնպահ»՝ իւրաքանչիւրը իր որոշ պաշտօնավարութեամբ։

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Ճակատագիրը որոշած էր այդ օր մահաքունէն վերստին կեանքի կոչել երկար տարիներ մահաքունի մէջ եղող հայոց լեզուի նուիրեալ մը՝ իր տեսակին մէջ արդէն վերջի՛նն ու միակը: Ինչքա՞ն ժամանակ այդ վիճակի մէջ էր. բժիշկները եւս տեղեակ չէին, որովհետեւ հիներուն տեղ եկած էին նորերը եւ զինք գտած այդ վիճակին մէջ՝ աւելի քան մի քանի տասնեակ տարիներ: