Արխիւ

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Այսօր մեծանուն գրողներէն Պերճ Պռոշեանի ծննդեան 187 ամեակն է. գրող՝ որ ժամանակին իր յատուկ տեղը ունեցած է հայ գրականութեան մէջ. շատերու կողմէ սիրուած, սակայն իր քաղաքական համոզումներուն պատճառով բազմաթիւ քննադատութեանց արժանացած:

Երուսաղէմի մէջ շաբաթավերջին տեղի ունեցաւ աննախընթաց հաւաք մը, որ մէկտեղեց Սուրբ Քաղաքի հոգեւոր առաջնորդներն ու դիւանագիտական շրջանակներ։ Ֆրանսայի աւագ հիւպատոս Նիքոլաս Քասիանիտէսի նախաձեռնութեամբ տեղի ունեցաւ այս հանդիպումը, որուն մասնակցեցաւ նաեւ Երուսաղէմի Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Նուրհան Ս. Արք. Մանուկեան։

Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինեան շաբաթավերջին հեռախօսազրոյցներ ունեցաւ Ֆրանսայի նախագահ Էմմանիւէլ Մաքրոնի, Ռուսաստանի նախագահ Վլատիմիր Փութինի եւ վարչապետ Միխայիլ Միշուսթինի հետ, որոնք շնորհաւորեցին իր ծննդեան տարեդարձը։

Սամաթիոյ Սահակեան-Նունեան վարժարանին մէջ առաջին դասարաններու ընթերցման տօնը առիթ դարձաւ մեծ խանդավառութեան։ Թաղի «Հրաչեայ Աճառեան» սրահին մէջ կազմակերպուած հանդէսին մասնակցեցան նաեւ Սամաթիոյ ընտանիքի վարիչները։

Թուրքիոյ Հայոց Պատրիարք Ամեն. Տ. Սահակ Ս. Արք. Մաշալեան Գումգաբուի «Պէզճեան» սրահին մէջ երէկ մէկտեղուեցաւ պոլսահայ վարժարաններու կրօնագիտութեան ուսուցիչներուն հետ, որոնք անցեալ շրջանին Պատրիարքարանի կողմէ կազմակերպուած վերապատրաստման դասընթացքներուն մասնակցեցան։

Մայիսի 28-ին, Հայաստանի առաջին Հանրապետութեան եւ Սարդարապատի հերոսամարտի 106-րդ տարեդարձի տօնակատարութեան օրը, ցաւով տեղեկացանք Ամենայն Հայոց Հայրապետի եւ հոգեւորականաց դասու դէմ Հայաստանի Հանրապետութեան ոստիկաններուն անյարիր պահուածքի մասին։

Պոլսոյ Պատրիարքական Աթոռը օրերէ ի վեր ուշադրութեամբ կը հետեւի՝ Մայիսի 28-ին, Հայաստանի Հանրապետութեան ոստիկանութեան կողմէ Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ. Ամենայն Հայոց Վեհափառ Հայրապետին դէմ կատարուած անարգանքին եւ ցաւալի դէպքի արձագանգներուն։

Պատրաստեց՝ ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Վահրամ Մավեան, բանաստեղծ, արձակագիր, հասարակական գործիչ, «օրագրող, պատմուածագիր, վկայագրող, թարգմանիչ, հրապարակագիր» («Ամբողջական երկեր», Վահրամ Մավեան, Ս. Էջմիածին, 1996, էջ 15): Հայ ժողովուրդի արժանաւորագոյն զաւակներէն մէկը:

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Սփիւռքի տարածքին եկեղեցին, կուսակցութիւններն ու բարեգործական կառոյցները ամէն ջանք ի գործ դրին շրջաններու մէջ հայկական վարժարաններ ստեղծելու եւ այդ վարժարաններուն միջոցով օտարութեան մէջ ապրող հայուն հայեցի դաստիարակութիւն ջամբելու համար, սակայն կարելի չեղաւ բոլոր գաղութներուն մէջ հայկական վարժարաններ ունենալ. անոնք փորձեցին դպրոցները հիմնել հոն՝ ուր հայութեան թիւը շատ է. շատ մը շրջաններ ցաւ ի սիրտ զրկուեցան այդ առաւելութենէն եւ մնացին առանց հայկական վարժարանի: