Ս. ՄԱՀՍԷՐԷՃԵԱՆ
Կասկած չկայ, որ (…) ահեղ մարտեր մղող հայ զինուորը ամուր կը զգայ իր թիկունքը: Բազում նահատակներու կեանքին գնով ճակատող, Սարդարապատները վերապրեցնող հայկական բանակը կը տեսնէ, որ ամբողջ ազգը դարձած է ժողովրդային բանակ, տարբեր հնարքներով կաթիլ-կաթիլ աջակցութիւն կը հասցնէ ճակատողին, գործնապէս կ՚ըսէ, որ պիտի յաղթե՛նք:
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Առաւօտ մը, մէկը խուցիս դուռը թակեց: Պատուհանէն նայեցայ, որպէսզի տեսնեմ, ո՞վ է թակողը, քանի որ տակաւին այցելութիւններու ժամանակը չէր եկած:
Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
Խօսք. «Հոգին տակաւին չէր տրուած, քանի Յիսուս փառաւորուած չէր» (Յհ 7.39):
Մեկնութիւն. Երեք է իմացումը. նախ՝ աս կ՚ըսէ, որովհետեւ առաքելաները երեւելի նշանով չէին ընդունած, այլ՝ մասնաւոր կերպով կ՚ընդունէին Սուրբ Հոգին Քրիստոսէ, իշխանութեամբ, որ տուաւ անոնց դեւեր հանելու համար (հմմտ. Մտ 10.1), եւ այլն:
ԳԷՈՐԳ ՊԵՏԻԿԵԱՆ
Այս օրերուն, երբ մեզմէ անկախ դէպքերը հասունցած եւ դարձած են ծանր ու մահաբեր, դո՛ւն, մեր հայ զինուոր, բանակ դարձած, զէնքդ եւ ցեղիդ պատգամը շալկած ու միեւնոյն ատեն երազներդ կապած ազգիդ անցեալին, կանգնած ես մեր երկրին ու մահուան եւ անմահութեան սահմանին եւ գիտակից ճակատագրիդ աղտոտ խաղերուն դէմ, իբրեւ արթուն պահակ, արեանդ գնով ամէն ժամ հերոսաբար կը պաշտպանես պապենական հողդ:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Ուաշինկթընէն կէս գիշերին հասած լուրերէն առաջ, մինչ պատերազմական գործողութիւնները կը շարունակուին, հայկական համացանցի զանազան էջերու վրայ հաւանական կը համարուէր հրադադարի մը հաստատումը։
Արեւմտահայերէնի վերածեց՝
ՅԱՐՈՒԹ ԿԻՒԼԻՒԶԵԱՆ
Բանաստեղծ, վաւերագրող ու լրագրող Տիգրան Պասկեւիչեան ծնած է Երեւան 1965 թուականին: Աւարտած է Երեւանի Պետական համալսարանի բանասիրական բաժանմունքը:
ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ
Այս օրերուն կարեւորագոյն մակարդակի շփումներ տեղի կ՚ունենան Երեւանի մէջ։ Արցախի երկու նախկին նախագահները, ինչպէս նաեւ Հայաստանի բոլոր՝ երեք նախկին նախագահները «գլուխ-գլխի» տուած կը քննարկեն վերջին զարգացումները։
ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ
Խոստովանանք որուն հաւատալ պէտք էր։ Լսելի կը դարձնենք Նարիմանովը ներկայ իշխանութիւններուն, որպէսզի գիտնան, թէ ի՛նչ ըսին եւ սակայն ի՛նչ կը կատարեն այսօր։
ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ
«Խա՛-ղա՛-ղու-թիւն, խա՛-ղա՛-ղու-թիւն,...»
Պոռթկուն վանկերը, ի վերջոյ, կը թռին մարդոց բերնէն
Տարիներու կուտակները կը յորդին
Բոլորին յորդումները կը միանան
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ
-Ո՜վ Ռոնտա. ինչու համար մինչ վանքին մէջ եմ վատ մտածումներ կու գան միտքս. երբ վանքէն դուրս էի, այդպիսի բան չէր պատահեր ինծի: Ինչո՞ւ այդպէս կը պատահի ինծի հետ: Արդեօք ե՞ս կ՚արտօնեմ, որպէսզի անոնք գան:
