Հոգե-մտաւոր

ՅԱՋՈՂՈՒԹԵԱՆ ՃԱՄԲԱՆ (ԻԱ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Այսօր յաջողութեան համար պիտի ստեղծենք նոր պայման մը՝ նոր սահմանում մը. «առողջ դժգոհութիւն». ձախողութենէն յաջողութիւն անցնիլը կախուած է բաւարարուածութենէն, ինչպէս նաեւ առողջ դժգոհութենէն. իր էութեան մէջ առողջ դժգոհութիւնը մտածելակերպ է, որ կը հաւասարակշռէ դժգոհութիւնն ու գոհունակութիւնը.

ՀՐԱՇՔԻ ԴԱՐԸ ՉԷ՛ ԱՆՑԱԾ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Բազմութիւնը սկսաւ ուրախութեամբ զԱստուած օրհնել բարձր ձայնով՝ այն բոլոր հրաշքներուն համար որոնք տեսեր էին». (ՂՈՒԿ. ԺԹ 37)։
Չէ՛ անցած հրաշքի դարը, եւ ոչ ալ կ՚անցնի. ուստի պէտք է իրատես ըլլանք եւ վստահինք Տէր Յիսուսի։ 

ՅԱՋՈՂՈՒԹԵԱՆ ՃԱՄԲԱՆ (Ի.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաջողութեան ճամբուն վրայ դժուարութիւնները անխուսափելի են, սակայն, պէտք է լաւապէս հասկնալ, թէ այս սխալները արդիւնք են արտաքին հանգամանքներու, թէ ոչ սեփական հոգեբանութեան, որովհետեւ դժուարութիւններու մեծամասնութիւնը արտաքին հանգամանքներէ աւելի ծնունդ կ՚առնէ բացասական մտածողութենէն, վախէն, որոնք մեծապէս կ՚ազդեն մարդու ընտրութիւններուն եւ որոշումներուն վրայ:

ԱՇԽԱՐՀԻ ԼՈՅՍԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

«Ես եմ աշխարհի լոյսը. ան որ իմ ետեւէս կու գայ, խաւարի մէջ պիտի չքալէ, հապա կենաց լոյսը պիտի ունենայ». (ՅՈՎՀ. Ը 12)։
Լոյսը, արդարեւ, ամենէն արագընթաց եւ ամենէն արագ տարածուող եւ շրջապատը պատող բնական երեւոյթ մըն է։ 

ՅԱՋՈՂՈՒԹԵԱՆ ՃԱՄԲԱՆ (ԺԹ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Յաջողութեան մէջ առաջնահերթ պէտք է ըլլայ ինքնագոհացումը. մարդ պէտք չէ՛ յաջողի ուրիշները «գոհացնելու» եւ կամ ուրիշներու մօտ «նախանձ» ստեղծելու համար, այլ պէտք է յաջողի նախ եւ առաջ ինքն իր անձին համար եւ չբաւարարուի այդ յաջողութեամբ, որովհետեւ իւրաքանչիւր յաջողութիւն նոր յաջողութիւններու փնտռտուքին կ՚առաջնորդէ մարդ արարածը, ինչ որ զինք հեռու կը պահէ լճացումէ.

ՀԱՒԱՏՔՈՎ ԱՂՕԹԵԼ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Երբ սիրտը խօսիլ սկսի՝ լեզուն այլեւս կը լռէ։
Ուստի յարատեւ աղօթելով մարդ աղօթքի ոգիով կը լեցուի եւ իր մէջէն չարի գաղափարը կ՚անհետանայ։ Կը զօրանայ բարոյական ուժով եւ կորովով եւ քաջաբար կը դիմադրէ չարին յարձակումներուն։

ՅԱՋՈՂՈՒԹԵԱՆ ՃԱՄԲԱՆ (ԺԸ.)

ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ

Մարդը յաջողութենէն հեռու պահողը իր սեփական կարողութեան եւ ուժերուն հանդէպ իր ունեցած գիտութեան պակասն է. յաճախ մարդ գործ մը կը կատարէ եւ կը մտածէ, թէ այդքան է իր կարողութիւնը. իրականութեան մէջ ո՛չ թէ մարդուն կարողութիւնն է այդքան եղողը, այլ այդ համոզումն է կարողութիւնը սահմանափակողը.

ԳԻՏՈՒՆԸ ԵՒ ՏԳԷՏԸ

ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ

Գիտութիւնը՝ ամենապարզ առումով, բնութիւնը ճանչնալ, բնութեան հետ ծանօթանալ կը նշանակէ։ Այս իմաստով, գիտութիւնը՝ ո՛չ թէ նոր բան մը ստեղծել, այլ արդէն գոյութիւն ունեցող բանէ մը բեկորներ ստանալ, անոնց մասին տեղեկութիւն քաղել կը նշանակէ։

Էջեր