Հարթակ

ՄԵԿՆՈՒԹԻՒՆ՝ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԻՆ

Գրաբարէ թարգմանեց՝
ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Խօսք. «Զատիկի տօնի նախօրեակին, Յիսուս գիտնալով թէ հասած է Իր ժամը» (Յհ 13.1):
Մեկնութիւն.
միւս աւետարանիչները Բաղարջակերացի օրէն առաջ կ՚ըսեն, իսկ ասիկա Զատիկէն առաջ:

ՏԱԳՆԱՊՈՂ ԵՒ ՊԱՅՔԱՐՈՂ ՀԱՅԸ

Հայկական սփիւռքի խորհրդանշական դէմքերէն մին է Կիրակոս Գույումճեան, որ բազմակողմանի գործունէութիւն կը ծաւալէ, հանդէս գալով նաեւ մտաւոր արտադրութեամբ։ Վերջերս իր մասին Ահարոն Շխրտմեանի ստորագրութեամբ, Պէյրութի «Ազդակ» օրաթերթին մէջ լոյս տեսաւ յօդուած մը, որ որոշ յապաւումներով կը ներկայացնենք ստորեւ։

ՀԱԿԱՌԱԿ ԾԱՆՐ ՕՐԵՐՈՒՆ՝ ՍՓԻՒՌՔԱՀԱՅԵՐՈՒ ՀԱՒԱՏՔԸ ԱՌ ՀԱՅՐԵՆԻՔ ՉԷ ՄԱՐԱԾ

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Սփիւռքահայերու շարքին կայ հատուած մը, որուն սէրը առ Հայաստան անմեռ-անմար է։ Այդ սերունդի ներկայացուցիչներէն բազմաթիւներ, ինչպէս այսօրուան խօսակիցս՝ տքթ. Վաչէ Վասիլեան, երախտաշատ են այն Հայաստանին հանդէպ, որ ո՛չ միայն իրենց հոգին սնուցանեց, այլեւ իրենց առջեւ բացաւ յաջողութեան ճանապարհներ։

ԾԱՆՐ ԿԱՑՈՒԹԻՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՄԷՋ. ՊԱՏԵՐԱԶՄԷՆ ՏԱՐԻ ՄԸ ԱՆՑ, ՆՈՐ ՊԱՏԵՐԱԶՄԻ ՍՊԱՌՆԱԼԻ՞Ք

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Բազմաթիւ լրատուական աղբիւրներ վերջերս գրեցին Հայաստանը եւ նոյնիսկ տարածաշրջանը ցնցած իրադարձութիւններուն մասին։ Անշուշտ, խօսքը կը վերաբերի անցեալ չորեքշաբթի տեղի ունեցած բաւականին բարդ եւ մտահոգիչ դէպքերուն, որոնց հետեւանքով երկու կողմերը՝ Հայաստան եւ Ատրպէյճան տուին բազմաթիւ զոհեր։

ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹԵԱՆ ՕՐ. ԱՍՏՈՒԾՈՅ ՇՆՈՐՀՔԻ ՆԵՐԳՈՐԾՈՒԹԵԱՄԲ

ՏՔԹ. ԶԱՒԷՆ Ա. ՔՀՆՅ. ԱՐԶՈՒՄԱՆԵԱՆ

Բացառիկ տօն մըն է այս Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներուն յատուկ, պատուաբեր տօն մը յիրաւի, երբ աշխարհի ամենէն բազմազբաղ երկիրը օր մը կը յատկացնէ Գոհաբանելու զԱստուած եւ շնորհակալութիւն յայտնելու Իր բոլոր բարիքներուն համար։ Պատիւ ամերիկացի մօտաւոր անցեալի նախագահներուն իրենց բացառիկ նկատառումին համար։

ԱՆՑՈՒՄ ԴԷՊԻ ՅԱՒԻՏԵՆԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

2003 թուական: Այդ տարիներուն ուսանող էի Մեծի Տանն Կիլիկիոյ դպրեվանքէն ներս: Ուսանողներուն մէջ օր մը շշուկ բարձրացաւ, թէ Պոլիսէն հայր սուրբ մը եւ մի քանի ուրիշ անձեր որպէս ուսանող դպրեվանք պիտի գան:

ԱՍՏՈՒԱԾԱՇՈՒՆՉԸ ԵՒ ՄԱՆՈՒԿԸ

ԱՆԻ ԲՐԴՈՅԵԱՆ-ՂԱԶԱՐԵԱՆ

Մանուկ էի: Կը նստէի մեծ մօրս ծունկերուն քով, երբ ան Աստուածաշունչը կը թերթէր: Դէմքին ծալքերուն շարժումը կը տեսնէի, երբեմն՝ ժպիտը աչքերուն մէջ, երբեմն՝ խոր մտածկոտութիւն մը կը համակէր զայն:

ՃՇՄԱՐՏՈՒԹԻՒՆԸ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Ճշմարտութեան մասին միշտ գրուած է, կը գրուի եւ տակաւին պիտի շարունակուի գրուիլ, այնքան ատեն որ մարդուն ձեռքին մէջ գրիչը կը շարժի: Այսօր, բնագիրին հաւատարիմ մնալով, մեր ընթերցողներու ուշադրութեան կը յանձնենք Ստեփան Շահպազի մէկ շահեկան եւ իմաստալից գրութիւնը՝ «Ճշմարտութիւնը» խորագիրով, որ լոյս տեսած է «Նայիրի» ազգային-գրական շաբաթաթերթին մէջ (ԺԱ. տարի, թիւ 31), Պէյրութ 1963, էջ 1, 8:

ԳԱՐՈԼ ՀԱՃԵԱՆ. «ՄԵԾԱԳՈՅՆ ՆԵՐՇՆՉՈՒՄՍ՝ ՄԱՅՐՍ Է»

ՍԱԳՕ ԱՐԵԱՆ

Լիբանանահայ երիտասարդ բեմադրիչ Գարոլ Հաճեանի պատրաստած տեսաժապաւէնը արժանացաւ մեծ ուշադրութեան եւ ներկայացուեցաւ Աւստրալիոյ մէջ «Լիբանանեան ֆիլմերու փառատօն»ին։ Այս առիթով Գարոլ Հաճեանին հետ ունեցանք հեռավար դրութեամբ հարցազրոյց մը, որուն սղագրութիւնը կը ներկայացնենք ստորեւ։

ՀԱՐՑՈՒՄՆԵՐ ԵՒ ՊԱՏԱՍԽԱՆՆԵՐ

ՎԱՐԱՆԴ ՔՈՐԹՄՈՍԵԱՆ

Հարցում. Աւետարաններուն մէջ երդումի մասին որեւէ բան գրուա՞ծ է:
Պատասխան.
Մատթէոսի աւետարանին 5-րդ գլուխին 33-37 համարներուն մէջ կը կարդանք Տէր Յիսուսի հետեւեալ խօսքերը. «Լսեր էք նաեւ որ անցեալին ըսուած է. «Երդմնազանց մի՛ ըլլար, այլ կատարէ ինչ որ երդուած էիր Տիրոջ»։ 

Էջեր