ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Աշխարհի մէջ կան երեւոյթներ, որոնք հին են այնքան՝ ինչքան մարդկութիւնը. երեւոյթներ՝ որոնք հակառակ հազարամեակներու չեն կրցած հիմնական լուծում մը ունենալ: Այս երեւոյթները արմատացած են եւ դարձած են ընկերութեան էական մէկ մասը:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Լեզուս, որ մարմինիս շէնքին մէջ քու փառաբանութեանդ գործիքն է, բանսարկուին հովը ամրափակ խցումով գոցեց ամրացուց. ո՛վ կենդանի Խօսք, Հոգիիդ մեծ ողորմութեան ներգործութեամբը, ինծի՛ ալ, ինչպէս Աւետարանի բժշկուած համրին, անսայթաք խօսողութեան հրաշափառ շնորհքը պարգեւէ»։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Համաշխարհային գրականութեան ամենէն յայտնի դէմքերէն Վիքթոր Հիւկօ մեր թուականէն 163 տարիներ առաջ՝ 1862 թուականին հրատարակեց յայտնի «Թշուառները» (Les Misérables) աշխատութիւնը, որ անկասկած մարդկային գրականութեան գոհարներէն մին է. անշուշտ, Հիւկոյի այս աշխատութիւնը գրական վէպ մը ստեղծելէ շատ աւելին էր, որովհետեւ գիրքը ունէր յստակ նպատակ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ՝ հոգի, միտք եւ մարմինէ բաղկացած ամբողջութիւն մըն է, եւ ուրեմն պէտք է հաւասարապէս՝ առանց մէկը միւսէն զատելու խնամէ զանոնք։ Արդարեւ, մէկուն պակասը, թերացումը, վնասումը կ՚ազդէ միւսին, եւ այսպէս պէտք չէ մէկը միւսին նկատմամբ գերադաս նկատել:
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Համաշխարհային գրականութեան մէջ յայտնի դէմքերէն ամերիկացի գրող Էրնեստ Հեմինկուէյ իր աշխատութիւններէն մէկուն մէջ կ՚ըսէ. «Ծերութիւնը յաղթանակ չէ. այն պարտութիւն է, որ կու գայ կամաց կամաց»։
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
«Որովհետեւ ուր որ երկու կամ երեք հոգի հաւաքուին իմ անունովս, ես հոն եմ՝ անոնց միջեւ». (ՄԱՏԹ. ԺԸ 20)։
Ո՜րչափ ալ մարդոցմով շրջապատուած ըլլայ մարդ, ծանօթ կամ օտար մարդոցմով՝ առանձին կը քալէ կեանքի ճամբով։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Մի քանի շաբաթներ առաջ Երեւանի մէջ փոքր խումբով մը ներկայացուցինք գրող եւ մանկավարժ Թլկատինցիի «Կտակը» թատերգութիւնը. նիւթը պարզ ու իրապաշտ է: Սողոմոն աղա՝ մահամերձ ծերուկ մըն է, որ ունի երկու զաւակ՝ Սարգիս եւ Համբարձ անուններով. անոնց կողքին ունի երկրորդ կին մըն ալ՝ տիկ. Եղսօ:
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Քրիստոս, իր կեանքի օրինակով, երկչոտութիւնը համարձակութեան եւ վախկոտութիւնը քաջութեան վերածեց։ Յիշենք 11 աշակերտները՝ որոնք ծակեր փնտռեցին պահուըտելու համար եւ իրենց վախէն լքեցին եւ ուրացան իրենց Տէրը՝ վարդապետը՝ երբ Ան կը ձերբակալուէր, կ՚ամբաստանուէր, կը ծեծուէր, երբ Ան մեծապէս կը կարօտէր իրենց ներկայութեան, ընկերակցութեան եւ մխիթարութեան։
ՀՐԱՅՐ ՏԱՂԼԵԱՆ
Քանի մեր դասախօսը կը դժուարանայ մի քանի արժէքներ գտնել՝ որ եկեղեցին տուած է ժողովուրդին, կու գանք շարունակելու.
ՄԱՇՏՈՑ ՔԱՀԱՆԱՅ ԳԱԼՓԱՔՃԵԱՆ
Մարդ ի բնէ բարի է, քանի որ Աստուած երբեք չար չի ստեղծեր։ Քրիստոնեան ալ՝ որպէս մարդ բարի է։
